Al bijna vijf maanden! In tien dagen ben je 5 maanden dood en ik heb ondertussen al op zoveel manieren afscheid van je genomen, eerst hier toen je via het badkamerraam het huis werd uitgetild, ik wist toen al dat het het einde was van jou en ons, maar ik wilde nog niet schakelen.
In het ziekenhuis, toen ze keihard met je bezig waren en ik je al niet meer kon voelen.
Toen ze zeiden dat ze de machines gingen uitzetten omdat je hoofd vol bloed zat.
Toen ze je in een kamertje apart zette en we op Paul & Sarah zaten te wachten zodat zij je nog konden zien, in leven…
Daarna toen de machines uitgingen en jij letterlijk al onze hart brak door je afscheid.
Toen je thuiskwam en het net leek alsof je elk ogenblik zou beginnen te lachen
Alsof je blij was dat je afscheid had mogen nemen
Toen je kist dichtging omdat Paul het niet verantwoord vond omdat je te houden
Toen we afscheid moesten nemen omdat je kist dicht moest
En toen kwam de dag dat we van jou fysiek afscheid moesten nemen, we wisten je komt nooit meer terug en wat er wel terugkomt ben jij niet meer.
We hebben gehuild en nog meer gehuild en je nog meer gemist omdat jij altijd precies wist wanneer je moest troosten en wanneer niet.
Ik heb geprobeerd om onze jongens en de meiden te troosten, ik heb zo mijn best gedaan.
En toen moest ik afscheid nemen via de officiële weg, mails versturen, je afmelden, en met elke handeling realiseerde ik mij meer en meer dat je uit mijn handen gleed, niet uit mijn hart, maar ik kan je nooit meer aanraken..
Er zijn stomme fouten gemaakt, door ongeïnteresseerdheid, slecht luisteren of gewoon bureaucratie, ik heb ze gecorrigeerd.
Ik heb banken gestopt omdat ze dachten dat ze alles konden zeggen en doen tot het opvragen van je testament aan toe…
Ik heb ze over je verteld, over je briljante hersens en ongelooflijke kennis en laten zien dat ik niet 27 jaar voor jan lul naast heb gezeten.
Ik ben zelfs jaloers op iedereen die van je heeft kunnen genieten, er zijn mooie verhalen en kaarten, mails en mensen aan de deur geweest.
Ik ben een gracieuze hostess geweest en iedereen dank je wel gezegd omdat ik denk dat je niet wil dat ik gil en krijs over jouw verlies.
Ik heb je werk doorgestuurd, mensen doorgestuurd, mensen moeten teleurstellen omdat je overleden was omdat ze je nodig hadden en god wat heb ik je gemist!
Ik heb je polo’s, je ondergoed, sokken verdeeld onder de kinderen, je mooie shirts ga ik dragen en je nieuwe nog ongedragen pakken laten ombouwen voor mij, ik heb ze immers zelf uitgekozen en jij hebt ze niet eens gedragen.
Ik heb je schoenen weggegeven, je planken overgenomen, ik vraag me af hoe ik ooit mijn kleding in mijn kasten kreeg want nu met die van jou erbij….
Ik heb je bed nog steeds vol liggen met troep, ik kan het niet aan om die leeg te zien liggen, alsof je elk ogenblik terugkomt, je schoenen uittrekt, je pak ergens ophangt en genietend op je bed gaat liggen.
Ik heb zoveel geregeld tot ik er gek van werd, maar we zijn er bijna.
Ik blijf Colette Ebben-Pastoor, voor jou, voor mij, voor eeuwig.
Dit is mijn geuzennaam, die heb ik verdiend.
Het was zeker niet altijd makkelijk met jou, je familie wist en zag dat al aan het prille begin.
Het is nog verwerkt in hun trouwlied, zo verschillend als we waren en zijn gebleven.
We missen je en dat gaat nooit meer over, we hadden je liever hier, maar er gaan ook heel veel dingen hartstikke goed, dat ik denk dat jij wel heel tevreden naar beneden kijkt.Ik weet dat je me beschermt, vroeger, nu en in de toekomst, zo zit je in elkaar, zo zit ik in elkaar, maar ik ga nu verder.Ik heb allang toestemming gekregen van de kids voor een eigen leven, van allebei, hoe mooi is dat?Ik weet niet of dat eigen leven er helemaal komt, want die lat is door jou flink hoog gelegd.Maar ik ga wel leven, genieten, gek doen, uit mijn bol gaan met onze/mijn vrienden en vriendinnen, onze jongens en familie.Ik zal wel vlak langs die lijn lopen en er zelfs overheen gaan, maar zoals Frenck zei: je hebt opa’s genen dus dat komt wel goed!Dag lief manneke van me, je hebt me geleerd om onvoorwaardelijk van iemand te houden en samen met Bram, mij zachter op te stellen ten aanzien van de wereld. Je hebt me schitterende kinderen gegeven en by proxy ook nog prachtige kleinkinderen…Ik zal je briljant mind, je kennis, je scherpe inzicht en blinde hoeken, je liefde, je vergevensgezindheid en je valsheid ongelooflijk missen.Je was dwars en fucking irritant maar wel de mijne en ik weet dat je minstens zo van mij hield als ik van jou.Als je ergens naar toe ging en ik vroeg of je wilde dat ik meeging dan zei je: altijd, jij mag altijd met mij mee!En deze keer ging je helemaal alleen, ik ben continu de hele route vlak bij je geweest, bang dat je zou denken dat ik weg zou zijn gestapt! I was there, man !Ik heb al flink wat weggegooid en ik wil proberen een begin te maken in jouw kantoor, ik denk dat het er ondertussen wel meer zijn dan 52 dozen ooit bij de verhuizing, maar ik ga het doen, zodat we verder kunnen.Ik hou van jou tot the stars and back, maar dat wist je al !