Gelijkheid tussen mannen en vrouwen
Gedurende de tijd dat ik met Eric was getrouwd, werden er van jongs af aan flinke discussies aan tafel gebezigd, waarmee het een kunst was om andere van je eigen gelijk te overtuigen zonder daarmee schade aan te richten.
Een van de punten die regelmatig terug kwam is gender equality in al zijn verschillende facetten.
Vaak was het drie tegen “moi” want voor de duidelijkheid, ik was thuis de enige vrouw/dame. Ondertussen heb ik twee fantastische schoondochters dus het tij is gekeerd, maar jarenlang heb ik mij moeten verbijten om niet de dingen te zeggen die ik wilde zeggen omdat het niet age appropriate is.
Ik bleef maar opbrengen dat het heel verschillend is om op te groeien als meisje dan het is als jongen en mijn jongens door onze opvoeding kunnen daar gewoon niet bij en laten mij achter als een roepende in de woestijn. Je moet niet zo ouderwets zijn man, maar ongelukkigerwijze zijn er nog steeds veel meer ongeschreven regels die vrouwen moeten kennen maar nergens worden verteld en/of uitgelegd.
Toch heeft het vrouw zijn flink grotere grenzen die strakker worden aangetrokken dan dat bij de heren gebeurt. Daarnaast maakt het letterlijk geen fluit uit hoe weerbaar ze in het leven staat. Er gebeuren dingen die je als een man zo goed als nooit tegen zult komen.
En dan begin ik met simpele dingen zoals je baas achter je langsloopt en zich even tegen je aandrukt, of bij de printer iets meer dan nodig over je heen hangt. Het zijn dingen die je over je heen moet laten gaan, want het moment dat je daar ruchtbaarheid aan geeft, ben jij de pineut. Opeens is jouw werk niet meer voldoende en mag jij weg.
Ik vind het opvallend dat dit gebeurde in mijn tijd en dat dit nog steeds volop gebeurt, want het glazen plafond is toch een stuk complexer dan alleen maar je salaris.
Ik ben ervan overtuigd dat dit een stuk minder is geworden, doordat Human Resources er een stuk strenger mee omgaat dan dat vroeger het geval was. Maar het is er nog steeds!
Soms moet je je aanrakingen laten welgevallen om je baan te kunnen houden, vooral als je voor jezelf een ambitieus plan hebt opgesteld. Want als je dat niet doet, dan wordt het een zaak van hem tegenover jou en dan is het vaak een zaak van langdurig werkzame chef tegenover een nieuwkomer…
Dus pik je het en probeer je wanhopig manieren te vinden om het te kunnen stoppen, waarbij het tegen iemand vertellen geen verstandige optie is.
Ik weet nu al dat ik mijn jongste tegen mij krijg, omdat hij zich niet kan indenken dat iemand ooit dit soort gedrag zou durven te vertonen, gewoon door onze opvoeding, maar ongelukkigerwijze wil dat niet zeggen dat het er niet is!
En een keer dat dit je is overkomen, vraag je je de rest van je leven af, of je dit wel had kunnen voorkomen als je ….
Persoonlijk en uit eigen ondervinding, denk ik van niet, sommige mannen zijn roofdieren en zullen op alle manieren gebruik maken om een bepaalde superioriteit te kunnen waarborgen naar hun vrouwelijke medewerkers.
En als je zo onverstandig bent om (voor goede redenen) aan de bel te willen trekken, kun je vaak je carrière verder maar vergeten, want er komt een aantekening in je dossier die je vanaf dan met je meesleept.
Het grote nadeel is ook dat je hiervan onzeker wordt en persoonlijk denk ik dat dit eigenlijk het grootste probleem is dat je tegenkomt in je leven.
Onzekerheid of je de boel wel aankunt.
Want als wij dames dan uiteindelijk gaan klagen, dan komen we vaak in een situatie die volgens mij in alle eerlijkheid in nog geen 60 jaar is veranderd.
Want het moment dat een vrouw protesteert tegen de manier waarop ze (door mannelijke collega’s) wordt behandeld, dan sluiten zelfs de rijen vrouwen zich en sluiten die dame prompt buiten.
We willen namelijk eigenlijk echt niet weten dat er misschien iemand in ons midden is, die zich niet kan gedragen, maar kwalijker is het dat wij vrouwen dan flink jaloers worden op het feit dat het slachtoffer duidelijk is herkend als aantrekkelijker dan jezelf en dat is zo goed als onvergeeflijk!
Wat dat betreft zijn er nog een heleboel vrouwen die daar een draai in moeten maken, dat heeft ongelukkigerwijze meer met mijn sexe te maken dat die van de man.
Soms heb ik het idee dat wij vrouwen iets te vaak iets hebben van kreeften, we proberen allemaal uit die emmer te komen, maar als er dan een iets te dicht bij de rand zit, trekt iemand anders die wel terug, in plaats van te bedenken dat je een extra duwtje moet geven, zodat bijna iedereen die emmer uit kan.
Misschien is dat iets om meer te bespreken op school, te laten zien en om er mee te werken.
Misschien moeten wij vrouwen eens een keer beginnen om minimaal een keer per dag iets moois, leuks en vooral vriendelijks te zeggen tegen onze vrouwelijke medemens, omdat we behoren te weten dat we alleen die emmer uit kunnen komen als we samen werken.
Iets simpel als het complimenteren over nagellak, de tas, je haar, schoenen, de manier waarop je rechtop staat of de ringen die je draagt.
Kom op dames, laten we vanaf nu elkaar eens gaan complimenteren, we zitten al veel te lang in die emmer en we kunnen er gezamenlijk uit als we elkaar minder bekritiseren en meer complimenteren.
Dit is mijn geweldig nichtje uit Australië, over in Amsterdam!
https://www.facebook.com/sambaliscious
