Het is een maandagochtend en ik lig nog in mijn bed met Tokyo, als mijn schoondochter op mijn deur klopt, ze woont samen met mijn zoon tijdelijk boven op zolder tot hun huis klaar is, ergens in de zomer en gisteren hebben hij en ik een flinke ruzie gehad over het uitlaten van de hond!
Helemaal niet belangrijk maar stik irritant als je het idee hebt dat je de enige bent die ze ooit uitlaat en dan hoor dat hij het over zijn hond heeft, ja euhh hoe dan??
Het loopt al snel bij ons uit de hand omdat hij precies op mijn vader lijkt en ik eigenlijk ook, dus we beginnen als snel met blaffen wat in no time overgaat in grommen en dan in het beste geval negeren we elkaar of erger, vraag ik op mijn eigen beleefde manier of hij aub wil opsodemieteren en bij voorbeeld bij zijn broer wil gaan wonen.
Dit zijn ouder/kind ruzies, dus de positie van mijn schoondochter komt op geen enkel moment in de knel, behalve misschien voor het feit dat ze hem enkele dagen moet gaan missen omdat hij een grote smoel teruggeeft aan mij… als hij al zou gaan!
Ja euh iemand moet de baas zijn en het is mijn huis.
Gelukkig voor iedereen, behalve voor hemzelf woon ik met een heel sociaal intelligent vriendje die ooit getraind is voor dominee.
Nee ik verzin het niet, soms is het leven net een lachfilm…
Mijn vriendje Tokyo zit graag tijdens de ruzies in de andere kamer achter de computer met een noise reducing hoofdtelefoon op zijn hoofd dus alles gaat geheel aan hem voorbij tot hij er deze keer door mijn zoon wordt bijgesleept..
“Wat zie je in godsnaam in mijn moeder”, is zijn openingszet en ik heb nog steeds niet van Tokyo gehoord wat hij terugzei maar het begon wel een hele conversatie over samenwonen wat nooit makkelijk is voor niemand en zeker niet als je beste vriend, je vader een week na je trouwen zo maar onverwacht overlijdt.
Ik had mijn zoon ook toegebeten dat ik me afvroeg waarom ik zijn vrouw overal naar toe moet rijden als hij zelfs te beroerd is om mijn en zijn hond in het weekend tenminste een keer per dag uit te laten. En waarom ik daar mee door zal gaan??
Ik weet het, het is niet eerlijk, mijn schoondochter is richting laatste trimester en met dat en de aankomende oplevering van hun woning wat kort na de bevalling zal zijn, zit ze aardig klem bij mij op zolder.
En het is ook nog eens een heel lief leuk mens met veel humor en geweldige kookkunsten, wat dat betreft heb ik dus weer de lotto gewonnen, ik heb namelijk twee geweldige schoondochters!
Toen Eric nog leefde maakte we nog wel eens de grap dat als onze jongens gingen scheiden dat wij dan wel de schoondochters zouden houden en dat onze zonen dan maar moesten vertrekken, tot iemand mij vertelde dat ik daar mijn zonen flink mee kwetste.
Ik denk altijd dat de band tussen mij en mijn jongens zodanig goed is dat ze die opmerking alleen maar als compliment zien over hun wederzijdse geweldige keuze voor hun vrouw. Maar enfin het betekent dat ik mijn schoondochter(s) altijd buiten onze ruzies hou.
Dus nu klopt ze op mijn deur en verteld dat ze lopend naar de gemeente en de vroedvrouw gaat voor controle. “Ik breng je wel even, heb maar 5 minuten nodig om mijn tanden te poetsen en even te douchen en dan breng ik je wel.” Het is best te lopen, maar heen en terug wordt gewoon teveel.
Maar nee ze gaat wandelen en ze leert me weer eens dat je gewoon niet alles kunt zeggen zonder repercussies en ik lig me kapot te schamen in mijn bed over mijn stomme woorden.
Ohh mijn zoon, die is gewoon naar zijn werk, fluitend zoals de meeste ochtenden en is hopelijk de ruzie allang weer vergeten…