Jan Pastoor: 16.5.1899 Groningen – 23.3.1947 Hilversum – Bevrijd: 26.5.1944 KZ Dachau
Beiden mijn grootvaders zijn in de Tweede Wereldoorlog overleden en ik heb altijd aan beide kanten kunnen zien wat oorlog veroorzaakt en wat voor enorme gaten dat kan slaan.
Ik geloof dat Marco Borsato (zanger) ooit zong dat je het kind wel uit de oorlog kon halen maar de oorlog nooit uit het kind en ik wist exact dat hij gelijk had, ik hoefde alleen maar heel simpel rond te kijken in mijn familie.
Ik denk dat Eric en zijn familie datzelfde hadden ervaren maar dan aan de andere kant van het spectrum. Eric’s vader was flink “fout” geweest in de oorlog en de gevolgen voor zijn kinderen zijn nu nog waarneembaar in zijn broers.
Als kleinkind van grootouders die allemaal bij het verzet zaten, was het dan ook niet makkelijk om mijn oma te vertellen dat ik verliefd was geworden op iemand wiens vader hartstikke fout was geweest. Althans dat had ik verwacht maar uiteindelijk werd de conversatie heel anders: oma, ik ben verliefd op iemand wiens vader aan de Duitse kant gevochten heeft……
Maar hij leeft al vijftien jaar niet meer! Als of het door zijn dood weggegumd kon worden!
Albert Huisman 6.7.1899 Zaandam- 24.1.1947. Gefusilleerd in KZ Vught
Oma had als schipperskind maar heel weinig scholing gehad, kon nog geen correcte brief schrijven, iets wat we duidelijk gemeen hebben met elkaar en ze had bijna een jaar in Vught concentratiekamp gezeten in 1942 om te forceren dat haar man op die manier zou gaan praten.
Dat deden zij alle twee niet en mijn opa werd ervoor geëxecuteerd. Mijn oma mocht toen weer terug naar haar dochter van 6 en 1, waarvan de oudste mijn moeder was.
Dus ze had genoeg meegemaakt in de oorlog met een verzetsleider als echtgenoot. Mijn oma zei toen bijna terloops dat kinderen de druk niet moesten hebben over wat de ouders ooit hadden gedaan. Ik ben haar nog eeuwig dankbaar voor de woorden want terwijl ik het wel mijn oma had verteld, had ik het nog niet aangedurfd om mijn ouders op de hoogte te stellen van zijn vaders positie.
Het bizarre van het geheel was dat mijn vader precies dezelfde reactie had, het had niets met Eric te maken dat zijn vader die keuze had gemaakt.
Hoe anders was het toen. Als ik wel eens de verhalen hoorden hoe Eric broers getreiterd werden op de lagere school omdat ze in Duits grondgebied geboren waren en pas na de oorlog terugkwamen naar Nederland. Alsof je als baby kiest voor je eigen geboortegrond….. Ik word dan bijna onpasselijk.
Net zo onpasselijk als mijn grootvader (die het Zaans verzet had (mede) opgezet) was geweest, als hij al die april ’44 “verzetsmensen” vrouwen zag vernederen die tijdens de oorlog verliefd waren geworden op Duitsers.
Lafbekken die werkelijk zum Kotzen zijn. Nabijters, mensen die nergens voor stonden maar wel even de boel in het gareel zouden gieten…
Ik vraag mij wel eens af als ik zo dom was geweest om op zo iemand……
Ach waar heb ik het over, die hadden nooit genoeg moed gehad, om met zo een cadeautje als ik om te gaan.
Toch lijkt het mij heerlijk om toch nog eens een keer de gedachtes van mijn opa(s) te kunnen volgen, vooral mijn opa Albert Huisman, ik vraag me af of ik zijn moed heb en zijn durf.
Jammer genoeg is dankzij de oorlog, is mijn familie zo opgebroken dat ik daar nooit meer achter zal komen.
Ik zal het moeten doen met mijn eigen fantasie en uit verhalen die ik hier en daar gehoord heb en soms heb kunnen lezen!
Ik wens iedereen een heerlijke moedige dag!