Select Page

17 januari 1974

Vandaag ga ik als au-pair naar London toe, het is ondertussen thuis flink uit de hand gelopen en mijn ouders zijn het zat, dus ga ik op mijn vaders 38e verjaardag naar London vliegen.

Er zijn vandaag ook een heleboel eerste keren,

eerste keer dat ik zonder mijn ouders ga,

eerste keer dat ik vlieg, eerste keer dat ik naar Engeland (london) ga, eerste keer dat ik bij iemand anders ga wonen.

Ik word via een bureau in Amsterdam uitgezonden naar London, ik weet niet waarom daar naartoe, ik denk dat mijn moeder dacht dat ik dan in ieder geval niet zomaar terug kon komen, ze zijn mij zat, heel erg zat!

De grap ik dat ik mij niet eens bewust ben wat ik toen wel aan de hand heb gehaald, decennia later zei de halfbroer van mijn vader tegen mij, dat het niet uitmaakte wat het was, het was toch altijd en eeuwig mijn schuld..

Persoonlijk denk ik met hind sight 20 – 20 vision , mijn moeder mij niet aankon en ondanks het feit dat zij en papa altijd een lijn trokken, dat niet voldoende was om mij onder controle te krijgen, naast haar eigen gevoelens van jaloezie omdat ik al jong mijn eigen baas was in mijn leven.

Dat is makkelijk om te zeggen maar nu heel veel later realiseer ik mij dat mijn ouders waren opgegroeid tijdens de oorlog en alle twee hun vader “kwijtgeraakt” in de oorlog, waardoor hun moeders flinke klappen van de mallemolen hadden opgelopen.

Ik zeg kwijtgeraakt, want ik had tot op de middelbare school het idee dat ik waarschijnlijk joods was omdat ik geen echte grootvaders had. Pas veel later kwam ik erachter hoe het wel zat.

Dus net een maandje 17, ging ik op papas verjaardag vliegend naar London waar ik daar op Heathrow zou worden opgevangen door de man des huizes.

Even voor de duidelijkheid, ik was en ben nog steeds een slechte huisvrouw, kan nog niet schoonmaken om mijn leven te redden en volgens mijn oudste zoon, kan ik mensen vergiftigen met mijn eten. Dat laatste is flink overdreven, je zou denken dat je kind iets dankbaarder is als je hem de afgelopen 26 jaar van voedsel hebt voorzien zonder dat hij ooit heeft lopen klagen, maar ja.

Ik vloog vanaf Schiphol naar Heathrow en ik herinner me niet dat ik angstig was maar eerder allemaal super interessant vond. In de aankomsthal stond een prettige vriendelijke man op mij te wachten, ietwat ongeduldig om mij mee naar huis te nemen.

Ik denk dat het pas de volgende morgen begon in te zakken dat ik in huis zat bij Orthodoxe Joden, vol regels en strenge wetten en dan ik, die zich nooit ergens aan hield.

De routine werd mij diezelfde avond nog even uitgelegd, ik bracht hun een kopje thee, gaf de meisjes van 1,5 en 3 een bad waarna moeder besliste wat ze aan zouden trekken, dan rende ik naar beneden om het ontbijt te maken, zodat het voor hem klaar stond en rende ik weer naar boven om de kinderen naar beneden te halen.

Als ik er weer aan denk, heb ik gewoon medelijden met mijn jongere ik.

Daarna moest ik de kindertjes laten ontbijten, mevrouw begon dan aan haar beautyroutine terwijl ik twee kleintjes zo goed als dat kon probeerde bezig te houden en ondertussen de vaatwassers leeg haalden en vooral alles op de correcte plek neerzette.

Dan kwam mevrouw het oudste kind ophalen en nam het mee voor een playdate of misschien wel playschool en de jongste moest bij mij blijven terwijl ik het huis schoon probeerde te maken.

Het werd natuurlijk een puinhoop, ik die tegenwoordig nog problemen heeft met schema’s moest nu alles voor schema’s schoonmaken en daarnaast ook nog een kind van 1,5 jaar in de gaten houden.

Volgens de voorwaarden zou ik alle middagen vrij zijn en alleen tijdens de voorbereiding van het avondeten, mee hoeven helpen, maar dat liep natuurlijk helemaal in de soep!

Ik kwam niet door mijn werk heen tot 4 uur en dan kon ik gelijk aan de volgende shift.

Ik had een grote mazzel: ik had 2 x per week verplicht Engelse les in de volgende gemeente en dan was je wel net de bus een aardig tijdje onderweg..

En ik mocht zaterdagavond en zondagavond uit, natuurlijk niet op vrijdag want dan was ik Shabbesgoy een term die ik ook pas jaren later zou leren: iemand die op vrijdag de lichten voor je aanzette zonder dat je het vroeg, die de televisie aanzette en ook van zender veranderde, dit alles zonder dat er rechtstreeks wat gevraagd werd.

Alles een eerste keer, maar dit was wel een van de meest vreemde ervaringen in mijn leven!

Opmerkingen

Peter SmitJe was ook niet te handhaven thuis, zusje ?

  • Marion CroeseHoezo…niet te handhaven? Waren wij niet gewone pubers en alles aan het ontdekken?Ik herinner me goed hoe het bij jullie in huis ging en hoe anders het bij mij thuis was….je kan het mooi vertellen en omschrijven Colette?

Castricum 18 november 2020