Op mijn 17e ben ik naar Engeland gestuurd, was volgens moeder veel te lastig en dan moest ik maar een tijdje als au-pair gaan werken en Engels studeren in London.
Kwam daar een vriendje tegen, ging samen wonen, ging 2,5 jaar later uit, kwam naar NL, werd verliefd opnieuw op een Engelsman, ging met hem in Esher wonen en toen ging het uit en moest ik op mijn 21ste weer voor “mezelf” gaan zorgen en met een bloedgang een bed en werk vinden.
Dus ging ik uit gemak en onzekerheid naar een zaak waar ik voorheen ook had gewerkt als receptionist: Lightning Records in Noord London, er waren daar drie directeuren en een manager en ik kende de boel al vrij goed dus ik dacht dat dat een makkelijke zaak zou worden.
Ik sliep in een soort Hostel waar je je koffers niet achter durft te laten dus die stonden achterin de opslag van LR opgeslagen. Ik kon ternauwernood de vervoerskosten betalen, laat staan eten, maar ik had een begin, een springplank.
Daarnaast was het best wel wat glamorous om er te werken want je kwam van alles tegen omdat het een van de beste distributiecentra was voor Reggae in Europa. Ik heb ze voorbij zien komen en gelukkig mijzelf in het toilet opgesloten als er weer een “Wailer” langs kwam en mij uitnodigde naar zijn hotelkamer…om “gezellig” wat te roken…
Op mijn 21ste was ik niet zo naïef dat ik daar voor viel, ik was ooit op mijn 16/17de dankzij een vriendin, regelmatig bij Toppop opnames geweest, waarbij Penney de Jager dondersgoed in de gaten hield dat wij niet de dicht op de bands kwamen. De dames die over de kleding gingen die haalde ons regelmatig uit de gangen, als het te gek werd en mijn vriendin’s vader die een belangrijke taak had bij de opnames zal ook wel hier en daar gevraagd hebben om ons in de gaten te houden..
We hebben ons vaak verbaasd hoe makkelijk andere meiden met bands mee hun kamers in te gaan en er dan verward uit te komen. Wij waren zo arrogant en sterk door onze begeleiding dat wij daar nooit voor vielen en als ze een beetje “handsy” werden, dan kwam er wel een ander iemand langs die ons claimden als hun dochters..
Dus ik was gepokt en gemazeld hoe ik niet onder de indruk hoefde te komen van VIP gedrag van eventuele would be artists/stars, zou je denken.
Hoe kan het dan dat ik toch in de situatie kwam dat ik seksuele handelingen moest plegen bij een van de directeuren en toen de manager erachter kwam, ik gewoon zonder pardon de straat op werd gestuurd met in elke hand een koffer en een klein beetje salaris.
Ik werd verantwoordelijk gehouden voor het verleiden van de directeur, ik, die weerbaar was als hell, was toch zo onder de indruk van de gunst dat ik terug mocht komen tegen een verlaagd salaris, dat ik dat allemaal pikte..
En dat is ook de uitleg er gelijk bij, als jij iets heel graag wilt, dan moet je er het nodige voor over hebben en wij vrouwen hebben toch in teveel gevallen iets te “dienstig” in ons dat we het seksueel lastig te worden gevallen er maar gewoon bij accepteren, wij kunnen ons ook heel snel afsluiten voor wat er dan allemaal bij komt kijken om maar verder te komen..
Ik praat voor mezelf over 45 jaar geleden, waarbij ook nog de communicatie buitengewoon slecht was met mijn “thuisfront”.
Ik denk dat dit ook de eerste keer is dat ik het, anders dan aan Eric, tegen anderen vertel, omdat ik mij ongelooflijk schuldig heb gevoeld dat ik heb geaccepteerd dat ik zo knel zat dat ik dit seksueel overschrijdend gedrag maar voor lief nam om zo mijn baan te kunnen houden..
Dus ik snap dat die kinderen/jong volwassenen in veel gevallen dachten dat er wel bij hoorde, maar het is toch echt ondertussen 45 jaar verder en ik denk dat heel veel vrouwen/mannen net als ik ergens in het verleden door zo’n ongelooflijke “lul” klem is komen te zitten en daar nog steeds van tijd misselijk over worden.
Dus kunnen we nu aub met elkaar afspreken dat stoppen met salchoffer shamen en we beginne met dit zat te zijn en dat de volgende keer als je als zangcoach een of andere orgeldraaier een meisje hoort vragen om meer rechts te gaan staan zodat hij haar kont kan zien, gewoon zo’n dweil een knal voor zijn hersens geeft of op zijn minst aan hem vraagt of hij ze wel allemaal op een rijtje heeft.
Misschien is het tijd om als slachtoffers m/v een lijn te trekken en te vragen aan de collega’s of iemand anders ook last heeft van het gehijg van je chef…
Want wat John de Mol en zijn zuster nog niet begrepen hebben, is dat predators van dit soort, nooit meer stoppen omdat de spanning van het proberen, slagen en er mee weg mee komen, minstens of zelfs meer spannend is dan de daad zelf.
Power corrupts omdat mensen niet leren om met macht om te gaan, maar juist in NL met onze instelling dat we niet boven het gras uit moeten steken, zouden we toch eigenlijk een fantastische vuist moeten kunnen maken.
En de volgende keer als je zo iets ziet, gewoon je bek open durft te trekken, dan hebben de veroorzakers minder en de slachtoffer meer kans!
Ik denk dat er ergens ook een loket moet komen waar je je verhaal (anoniem) mag doen, zodat je niet weggestuurd wordt alsof jij het veroorzaakt zou hebben.
Beste John,
Het ligt niet aan vrouwen alleen hoor, daarvoor zijn er ook teveel mannelijke slachtoffers, het ligt er aan dat jij meer prioriteit geeft aan “je gevoel” dan aan de signalen die je krijgt van buitenaf. Dat je dit soort mensen bevriend en dan geen lijn meer kunt trekken…
En nog wat, als er een signaal komt, ga er dan maar vanuit dat dit echt niet de eerste keer is dat deze persoon dit flikt, met al je wereldse kennis had je dat beter moeten weten.
Beste Allemaal
Als je iets ziet wat niet in de haak is, durf dan je snuit open te doen, in de hoop dat iemand anders dat ook zal doen voor jouw kind als die het op diens beurt overkomt..
It takes a village to raise a child,
zullen we er van maken;
It takes an attitude to raise our kids safely…