Ik zag je gisteren bij t monument in Zaandam, waar we beiden waren, om jouw vader, mijn grootvader te eren. Ik was zoals altijd de laat, maar ik probeer ook zoveel mogelijk uit je buurt te blijven, want je bent al een tijdje de weg kwijt en ik wil niet nog meer spanning veroorzaken.
Het liefste zou ik je een grote knuffel willen geven om je nog eenmaal te laten weten dat wat mijn gevoelens ook nu voor jou zijn, dat ik jou en Willem ongelooflijk dankbaar ben hoe jullie mij door mijn jeugd hebben gesleept.
Hoe jullie zorgde dat ik tenminste ergens wist dat iemand(s) van mij hield en dat jullie de Go-in-between waren met school, zodat ik in ieder geval niet helemaal ontspoorde en/of continu te grazen zou worden genomen door mijn ouders.
Ik vraag mij ondertussen ook af in hoe verre dit een wissel heeft getrokken op jullie eigen huwelijk ondanks dat ik weet dat jullie een super huwelijk hadden!
Maar met het venijn van mijn oma en die van mijn moeder, zal t een beste wissel hebben getrokken!
Maar ik bofte zo met jullie, hoe vaak ik weer in tranen aankwam omdat ik er niets meer van snapte en jij en/of Willem gewoon naar mijn luisterde, terwijl ik denk dat jullie met twee eigen kinderen en een praktijk en een baan genoeg aan jullie hoofd hadden! Nog steeds is t zo dat als ik Bridge over troubled water hoor, ik onmiddellijk aan jullie denk!
Jullie waren mijn boeien, mijn kracht en ik denk dat ik t veel te weinig heb gezegd of zelfs gerealiseerd heb toen!
Toch heb ik al heel veel keren geprobeerd om t weer goed met je te maken, maar jij had een nog slechtere jeugd dan ik gehad, en door t verlies van Willem op zo’n jonge leeftijd, was je bordje sneller vol! Ik herken dat ook nu in mijn eigen leven!
Toch wil ik je nu voor eens en altijd vertellen dat ik ongelooflijk veel van je hou!
Dat ik je niet benader uit respect voor jou en je ziekte.
Dat ik daarom alleen maar check of dat t echt mijn “kleine” neefje Niels is en verder geen conversatie aanga, bang om jou angstig en of onzeker te maken!
Dat je nog steeds mijn held bent, die er altijd spectaculair uitzag, mooie originele schoenen, maffe jassen gecombineerd met je eigenwijze korte koppie geknipt door Arjen!
Ik was ook in mijn volwassen leven, toen ik de boel weer flink op orde had, supertrots om naast je te lopen om de hoek op de Noordermarkt en om de hoek van je huis koffie te drinken terwijl menigeen je groette!
Mijn fantastische tante waar ik heel erg op leek en lijk, zelfs in mijn toekomstige beslissingen!
Lieve Netty Meyer-Huisman, dochter van verzetstrijder Albert Huisman, je bent je vader door en door, je hebt en had zijn kracht, moed en liefde en ik denk dat hij altijd supertrots naar je heeft gekeken!
Ik denk dat ik je niet meer zal zien, ik zie dat je bijna alles kwijt bent, dus volgend jaar is te ver weg voor jou!
Dit is wat oorlog namelijk doet met mensen, zelfs 72 jaar na dato, zelfs bij de derde generatie, het zorgt voor een manier van leven waar verdeel en heers een veel te groot aandeel heeft!
Samen met Willem zijn en blijven jullie mijn helden!
5 mei 2022