Dat kan ook niet want anders zou ik nooit meer verder kunnen, ik heb alle emoties ten opzichte van jou gehad, pijn omdat ik je verloor, boos omdat ik vond dat je toch te slordig met je gezondheid omging, laaiend omdat je dingen voor mij hebt achter gehouden, spijt dat ik zaken niet duidelijker heb gezien en verdriet dat ik er daarom niet naar had kunnen handelen! Realisme dat ik er toch niets anders van had kunnen maken!
Maar dingen gaan zoals ze gaan en ik ben God niet, dus ik zal net als alle anderen gewoon moeten dealen met jouw verlies!
Dat heb ik nu twee jaar later ook bewezen dat ik dat kan, ik kan dingen beter loslaten en ik leer steeds beter voor mezelf te zorgen….
En ik begin steeds meer de man te vergeten die je op t eind was maar blijf houden van de man waar ik mee trouwde! Ik denk dat ik eem bofkont ben geweest en jij ook trouwens dat we elkaar ooit tegen zijn gekomen.
We pasten helemaal niet en helemaal wel bij elkaar, jij de intellectueel, ik je spons, maar ook je paradijsvogel met hersens!
En ondertussen zit ik op t punt waar ik mij realiseer dat ik verder moet, ik heb een schattig lief mens ontmoet, die mij weer heeft leren leven, die mij veel heeft geleerd en vooral geholpen maar ook door mij heel veel heeft geleerd!
Maar alhoewel we echt intense vrienden zijn geworden, wordt het tijd dat hij verder gaat met zijn leven en ik met de mijne en dat wordt nog wel een dingetje!
Alleen genieten is niet mijn sterkste kant, ik hou van delen !
De goede maar ook de slechte dingen en daar moet ik anders mee leren omgaan!
Dus ga ik alweer een ander proces in, we willen tot ruim het najaar nog even samen reizen en dan gaat hij het gewone leven weer in en blijf ik reizen. Ik denk dat we elkaar genoeg blijven zien, we hebben een intense band opgebouwd maar hij vindt, terecht, dat hij aan zijn toekomst moet werken en ik heb niet t recht om die toekomst te verknallen en als we op deze manier doorgaan dan doe ik dat wel!
Toch hoop en denk ik, dat ook hij lid is geworden van onze familie, we hebben er door de jaren wat voorbij zien komen, he schat!
We gaan in ieder geval op op 8 augustus op Omaha Beach van jou afscheid nemen, met de jongens, hun vrouwen en onze kleinkinderen, ons extra bonuskind met zijn aanstaande, je favoriete (oud-) student/maatje en famille en last but not least mijn vriendje, we zullen je niet vergeten, we laten je gaan, je plaats in ons hart met alles wat je ons geleerd hebt blijft erin voor altijd!
Het is tijd dat we je niet meer elke dag missen, het is tijd dat we je laten gaan!