Ik sta verbaasd over alle dingen die ik toch nog moet doen, ondanks dat ik al een hele tijd probeer weg te komen, word ik steeds weer teruggezogen naar Castricum omdat ik… en de lijst gaat eindeloos door.
Moe en opstandig word ik ervan, ook omdat ik goede vrienden tegenkom met vragen waarom ik hier nog zit en niet in Zuid Europa… Nou is dat makkelijk te beantwoorden, ik ga pas in t najaar die kant uit, voor de simpele reden dat het mij daar veel te warm is en weliswaar kan ik er erg goed tegen, mijn honden hebben dat stukken minder en ik heb geen enkele reden omdat ons aan te doen!
Daarnaast heb ik nog een “kind” hier, met een prachtig mooi eigen kind, waar ik super verliefd op ben en iedereen die weet dat ik een tweeling heb, snapt dat ik dus ook nog ergens anders een “kind” heb, die ook een weer een eigen kind heeft, die ook schitterend leuk is.
Dus voorlopig waaier ik heen en weer tussen mijn kleinkinderen en de afwikkeling van mijn zaken en dus zijn mijn reizen soms ietswat korter dan dat ik dat had gewild!!
Ik heb gelukkig ook een semi vaste plek dichtbij, ergens waar ik redelijk onverwacht mag en kan aantreden, het is er leuk, schoon, gezellig is! Dus ik kan het ook makkelijk doen!
Ondertussen had deze week iets gerepareerd moeten worden, maar door zijn tijdgebrek is dat niet gelukt en dan heb je natuurlijk nogal wat afspraken gemaakt en die werk je dan maar af, een heel lijstje vol! En dan ben je toch nog een heleboel vergeten…
Gisteren zouden we vertrekken, maar het liep allemaal niet lekker, dus t werd een stuk later en zo eindigde we in een andere naburige gemeente waar je “vrij” mag gaan staan. De camping was namelijk alweer volgeboekt en mijn plek was vergeven… Aangekomen op de plek zat ik een beetje moe achter het stuur, de hele dag rennen, daar ben ik eigenlijk te oud voor…
Ik ga eerst een uurtje slapen, kun jij de honden even uitlaten en terwijl Tokyo ja zat te knikken kwam er een gevaarte aanschuiven, vooraf gegaan door een man met een baby voorop de fiets!
Ik ga dit even uitzitten, want dit is absoluut geen “camper”, alhoewel het briljant in elkaar zit en ik zowat er kwijlend erna zit te kijken….
Ohhh moet je die banden zien, ohh en de voorkant dan, de hoogte vd cabine zul je bedoelen en al die kisten erin omgebouwd… wauw….
Tokyo krijgt alle expertise die ik misschien heb over vrachtwagens/campers over zich uitgestrooid, maar ook hij geniet van t uitzicht!
De eigenaar is duidelijk een perfectionist en level staan is een must, dus gaat hij van plek naar plek zodat hij alle kanten van het gevaarte laat zien en we vallen vd ene verbazing in de andere..
Er komen zelfs oprijplanken bij om het geheel level te krijgen, volgens mij rijdt hij net iets te hoog zodat t nu scheef van links naar rechts is, maar t zal mij worst wezen. Door middel van handgebaren heb ik allang duidelijk gemaakt dat we bewonderaars zijn, ik denk dat ze dat ook wel gemerkt hebben door het feit dat wij letterlijk zitten te staren…
Hij staat vast en ik ga ff slapen, ik ben kapot maar als ik een uurtje later wakker wordt staat ie een stuk verderop in de luwte van hoge bomen. Ik realiseer mij dat ik geheel open sta en volg zijn voorbeeld en kom zo toch weer vlak naast hem te staan.
Wat een ding!! 
Ik zoek het merk op t internet en zie alleen een Australische variatie die lang niet zo extreem eruit ziet als deze, dus ga ik vragen of ik het mag fotograferen en dan krijg ik een raar antwoord: iets met tweedehands en als ik genoeg centjes zou hebben, dan zou ik ook…..
Jammer, schitterende auto maar raar volk, ik had graag erin geklommen en vooral willen weten hoe de achterkant naar beneden komt, ik gok dat daar een scooter/motor uitkomt, maar ik zal het nooit weten!
Maar het is en blijft een waanzinnig mooi ding, ik zou m niet willen hebben, te klein, te extreem, en ook vooral te hoog voor mijn honden en mijn kleinbabies, maar ik wens ze een heerlijke reis en jullie veel kijk plezier!
Ik wens jullie een heerlijk dag
Veel liefs
Colette
15 juli 2020
Uitgeest