We zitten al bijna een week “opgesloten” in onze Airbnb, te wachten op t verlossende woord vd garage dat de koppeling en alles weer super in orde is en dat we weer door kunnen, maar tot op heden hebben we alleen maar gehoord dat t iets langurig en kostbaars wordt, we worden er allebei niet blij van.
We “wonen” we in een achterstandwijk waarbij t vooral lijkt alsof elk huis tegen t volgende is aangeplakt of van binnen uitgehouwen is uit de rotsen.
Als je binnen zit, krijg je amper licht laat staan zon binnen, daarvoor staan de huisen te bot op elkaar.
Je loopt je het rambam van boven naar beneden waarbij je vooral gemaand wordt om niet op de grote kiezels te lopen omdat die spiegelglad kunnen zijn in de regen, en ondertussen hebben we regelmatig regen, bijna om de dag! Ik loop de eerste vier treden vanuit mijn huis ondertussen al zonder de muur te gebruiken als steun en ben daar supertrots op.
Je had mij de eerste dagen moeten zien, ik denk in alle eerlijkheid dat toen mijn schoonmoeder weer moest leren lopen met haar nieuwe heup, dat er een stuk vlotter uitzag, dan ik na mijn voordeur de treden kreupelend afga.
In alle eerlijkheid, dit is een uitstekend obstakel parcours, want je moet aardig wat overwinnen om van boven naar beneden te wandelen, maar de mensen zijn vriendelijk, manen je allemaal tot voorzichtigheid waarschijnlijk omdat ik zo truttig doe. En t kost allemaal bakken energie, dat naar boven lopen , gelukkig gaan we ook naar beneden, nog steeds eng, maar steeds sneller!
Met andere woorden ik begin mij aardig thuis te voelen, je loopt elke keer langs een groep opgeschoten jeugd wat ik eerst best wel eng vond, tot ik erachter kwam dat de oudste knul de dame van t supermarkje nonna (oma) noemt!
Ik zie trouwens regelmatig diezelfde jeugd rond haar winkel hangen, denkelijk zodat niemand iets bij haar steelt.. ze heeft mij al aangeboden dat als ik geinteresseerd zou zijn, graag een paar betaalbare apartementen wil laten zien waar zonlicht wel binnendringt… ik hou t in gedachte!
Het meisje in t atelier daar om de hoek heeft een half Italiaanse moeder, die geloof t of niet, uit Heiloo komt, de wereld blijkt keer op keer klein. Haar dochter heeft me geholpen om een soepjurk waarin t leek of ik in verwachting was, nu weer een leuk strakker en bijna sexy jurkje blijkt. Ik bof!
Nou maar hopen dat ik morgen hoor dat ik in ieder geval vrijdag mijn camper weer kan gebruiken, we weten nog niet exact waar we naar toe gaan, t regent hier en in Spanje en in Portugal, dus we gaan maar naar Genova, Cinque Terra, Firenze, Siena, en Pisa en nemen dan een ferry naar Barcelona om daar meanderend naar Portugal te komen .. ik wil ZON!
San Remo in de regen
9 november 2022
Colette