Ik schrik wel eens als ik opeens door wat dan ook attent wordt gemaakt hoe oud ik onderussen ben geworden. En dan realiseer ik mij hoe de tijd vliegt.
Ik ben van een dromerig kind, waarvan mijn vader dacht dat ik niets aan zou kunnen, ondertussen iemand geworden, die rustig en realistisch vanaf de zijlijn kan meekijken maar niet precies mee hoef te doen.
Ik vind ook dat ik mijn portie wel heb gehad. Toch kan ik niet, zoals mijn Zweedse buurmannen, gewoon de hele dag op een stoel in de zon gaan zitten, want dan verveel ik mij binnen een week te pletter! En als er dan ook verder niets gebeurt, vraag ik mij af of ik niet beter kan gaan springen.
Gelukkig komen vaak op deze momenten mijn kleinzoon van 2,5 jr oud langs. Hij is een handvol en mijn schoondochter voedt hem zonder agressie op. Jammer genoeg is het meer een Pastoor dan iets anders, die niet lief blijft zitten, maar de seconde dat je je omdraait, van alles aan de hand haalt.
En ze vindt hem zelf ook veel te schattig en grappig en dat is hij ook! Daarnaast heeft hij ook nog lange grote krullen met mooie blauwe ogen en heeft allang door dat hij hier in Portugal furore maakt.
Ik zie hier ook heel veel campers met families met kleine kinderen langskomen, waar er geklapt wordt als een kind op achtjarige leeftijd bijna een zin kan lezen. Hij zal dan wel heel veel landen hebben gezien, maar blijft dan toch mijns insziens wel ergens steken in mijn optiek.
Plus puttend uit mijn eigen vakantiejeugd waarin mijn moeder ons dan weer opgewekt juichend uitlegde dat we langs een of ander museum, kasteel etc reden en moet je kijken hoe mooi!
Mijn broer en ik vonden er geen zak aan, ze leken allemaal op elkaar en dus schrok je wakker op de achterbank voor niks! Het heeft mij ook een flinke aversie nasr monumenten gegeven, alhoewel ik overtuigd ben dat mijn moeder precies het tegenovergestelde probeerde te bereiken. Maar voor een jong kind moet je denkelijk een andere manier inzetten.
Ik heb de aversie nog steeds een beetje als ik enthousiaste mensen van het ene wereldwonder naar het andere zie rennen.
Dus zit ik vaak op mijn fiets, ga graag naar de Boulevard voor koffie of liever jus d’orange, genietend van een schitterende zon, liefst met een leuke groep mensen, mijn eigen soort, maar niet persé Nederlands, of als ik eerlijk ben, helemaal liever niet Nederlands. Want die ken ik al.
Ik leer over mensen, schrijvers, zangers, waar ik nog nooit van gehoord heb, ook omdat ik eigenlijk nooit meer de radio aan heb. Televisie kijk ik zowiezo al niet, terwijl ik in september juist nog een prachtig exemplaar ik de camper heb laten plaatsen. Het ding is sindsdien al twee keer aangeweest!
Ik sta op, trek kleding aan, loop met mijn honden voor minimaal een uur, waarvan ik minstens 20 minuten in het doggypark zit, zodat ze de kans krijgen om over elkaar te buitelen zonder dat hun riemen vastlopen, dan ga ik ontbijten in de zon en dan onder de douche. Ondertussen is die kleine er, loopt met hele terras af te graven, geholpen door de honden, zodat ik zo als ik hier weg ga minstens een halve cuub zand moet bestellen om alles weer goed te krijgen.
Ik hoor nieuwe kussens te regelen, maar ik kon errst niemand vinden, nu weet ik dat er iemand om de hoek dit doet hoef ik alleen maar de maten te geven, ik heb de stof al en dan heb ik weer een prachtige wagen, maar tijd rent door mijn handen.
Ik moet mijn bumper laten opknappen… ik heb schade aan de achterkant en weet ondertussen dat ik ook dat moet regelen en ook waar, maar dan moet ik er op de fiets naar toe… op mijn fantastische electrische fiets, misschien wel 2,5 km verderop, maar ik moet eigenlijk eerst bellen, enfin terwijl ik het opschrijf, voel ik mij luier en luier worden!
En ik moet naar Dino Electro, hier om de hoek, wat mijn claxon en lichten boven in de cabine werken niet… Nog iets wat ik al weken geleden had moeten doen!
Ter verontschuldiging zeg ik er even bij, dat als ik dit prachtige plekje verlaat omdat ze de camper onder handen moeten nemen, ik als de dood ben dat ik het daarna kwijt ben! Ik heb met recht de mooiste plek van de camping!
Ik ga het deze week allemaal in ieder geval opzetten.
Zojuist rommelde het, ze hebben regen beloofd en ook storm en gisterenavond hadden we lichtflits na lichtflits zonder gerommel, dus ik denk dat het slechte weer eindelijk gekomen is!
Mooi dan kan ik van alles gaan regelen, want de zontijd is nihil geworden en iedereen blijft in zijn camper zitten. Ben ik blij dat ik gisteren mijn was heb gedaan!
Het is 06:37 ik zal zo opstaan, de hondjes kunnen dan naar buiten, mijnnette schoenen en stoelen zijn al binnen opgeruimd.
Een heerlijk dag vanuit een dreigend Olhao!
8 februari 2023