Wij zijn gisteren met de Taxi van Delhi naar Accra gegaan, daar aangekomen verblijven we in een 5* hotel wat ruim zijn beste tijd gehad had! Je kunt amper naar buiten want dan staat daar een man die je gelijk van alles aan je wil slijten en in alle eerlijkheid word ik er zo moe van dat ik wel binnen blijf in mijn hotel. Ik heb ook last van mijn maag, dat kan van de hitte komen want ik heb eigenlijk nog nergens buiten gegeten, anders dat het een perfecte review status heeft!
Tokyo heeft kip gehaald wat we “gezellig” opeten in de kamer, ik had in de taxi al wat geslapen en toen we aankwamen weer mijn bed in gedoken, na t eten val ik weer in slaap, we hebben heel veel gewandeld in bloedheet Delhi en slecht geslapen op een keihard bed, dus ik heb wat in te halen.
Er is een zwembad bij en een Spa , ik hoop dat ik mij een beetje van ontspannen. De volgende morgen maakt Tokyo mij om 5.45 wakker, zodat we voor de meute uit de Taj Mahal kunnen zien… ik loop ietwat wezenloos door de kamer, val weer op mijn bed en word pas om 7 uur wakker, net op tijd voor ontbijt, dan ga we daarna wel naar Taj.
Als we aankomen bij de ontbijtruimte staat er een delegatie van 3 personen ons op te wachten, “welke kamer?” wordt er nog net niet geblaft, 116, maar het is niet included. We worden door een bijdehandte juf met iets te schelle stem naar de ontbijtkamer geloodst, daar staan er nog 4/5 man niks te doen.
Er wordt niks aangeboden, er ligt maar een mes op tafel, en ze vergeet uit te leggen dat er buiten een buffet staat. Ze staan je gewoon in de weg als je nog wat haalt. Ik neem wat fruit, cereal en curd wat een klodderig soort yoghurt blijkt. Van derValk kan ze nog veel leren…
Het is helemaal niet slecht, behalve de koffie die latte moet voorstellen gemaakt met nescafé ter grootte van een expresso in een gewone maat kop. Ik liet Toyo er drie keer voor lopen…
Na het eten pak ik een sjaal want ik was al een keer zonder terwijl ik een Sikh tempel in wilde en dat gebeurd me geen tweede keer! Ik doe mijn katoenen zakdoeken in mijn tas tegen het transpireren, ze zijn echt ononbeerlijk! Ik kan goed tegen de hitte maar dit is echt te veel met temperaturen tegen de 40C!
We nemen een riksja richting Taj waar we op de parking worden overgeladen in een andere riksja die dichter binnen de poort mag komen, dan moeten we nog een fiks eind lopen, ik kijk jaloers naar allerlei golfcarts vol zittende mensendie niet elke vijf seconde nee moeten zeggen tegen mensen die van geen ophouden weten.
We komen bij de buitenpoort en zoals alles en overal worden we door het leger gecontroleert: heren natives links, dames rechts en aparte ingangen voor buitenlanders m en v ook apart. Mijn tasje wordt leeggehaald en ik zie dat ik 3 pennen ondertussen verzameld heb, mijn potlood hebben ze er al tussenuit gevist als zijnde “gevaarlijk”! Mijn “Killroy was here” impuls gelijk gestopt!
Ik ga naar binnen en ik word door allerlei mensen aangestoten, of ze een foto met hun gezin naast je mogen maken, dit stopt de gehele dag niet meer, maar ik heb er twee die ik heel leuk vind, een met een aantal Tamil grootmoeders en een met een stel Spaanse meiden die net als ik in bezit zijn van een Spaanse waaier. 
Taj is schitterend en waard om bewonderd te worden, jammer alleen dat het zo ongelooflijk bloedheet is dat je continu rondloopt met een zakdoek om je gezicht af te vegen, want t zweet loopt je letterlijk van het hoofd. Mensen die met je op de foto zijn geweest komen daarna naar je toe met telefoon waarop de rest vd familie te bewonderen is en dan moest ik Namaste zeggen of vertellen dat ik uit Holland kom.. Alsof iemand weet waar dat ligt!.
Ik heb nooit die ambitie gehad maar weer eens dolblij dat ik totaal gespeend ben van enig talent die mij fans zouden opleveren… brrr.
Maar ik leer heel flitsend om mijn liefste glimlach permanent op mijn snuit te hebben en vooral kinderen hun ouders te vertellen dat ze beeldschone kinderen hebben. Dat moet ik wel zeggen want ze lijken allemaal sprekend op mijn kleindochter Joanna Coletta (whats in a name…) alleen denk ik dat ze net als ik uit torend boven haar jaargenoten, want wat zijn ze allemaal schattig maar klein.
Colette de babybewonderaar, ik hoor een heel stel mensen die mij al heeel lang kennen heihard lachen. Ik vind ze eigenlijk pas leuk als ze nee gaan zeggen en dat doet mijn naamgenootje en kleindochter nu al superduidelijk! Het is dan ook een heerlijk kind!
We zijn om en rond Taj Mahal gelopen, door de prachtige tuinen en hebben toen weer een riksja teruggenomen.
donderdag 22/6/2023