Border line

Van de week werd ik teruggebeld door mijn huisarts, want ik heb nog steeds nieraanvallen en ik begin er een beetje heel erg moe van te worden. Je emoties gaan alle kanten op en met mijn borderline kan dat betekenen dat ik werkelijk op grenzen ga die ik in het normale leven aardig bewaar.

Ik heb al waarschijnlijk vanaf mijn geboorte Borderline, wat het dan ook was, ik was en ben altijd een handvol geweest, of zoals een van mijn vriendjes ooit zei: ja je bent een cadeautje..

Het grote nadeel van Borderline is dat de normale filters stukken slechter geplaatst zijn en dat flinke problemen geven in je leven. Vooral als je het niet weet en soms/vaak snakt om gewoon als andere mensen te zijn.

Ik zeg altijd voor de grap dat ik in Italië (mijn favoriete land vol met mijn favoriete mensen) gewoon op mijn plek zou zijn geweest, daar mag je uitschieten, te enthousiast zijn en net iets te veel emoties hebben want dan ben je gewoon temperamentvol…

Maar hier in Holland is dat een probleem, doe maar gewoon dan doe je gek genoeg is hier veel meer de norm en ik ben altijd een stukje gekker dan de rest, ga vijf stappen verder waar twee genoeg was geweest en nog een heleboel extreme uitingen.

Het andere nadeel is dat ik merk dat ook andere Borderliners vaak heel intelligent en opmerkzaam zijn, ondanks het feit dat het lijkt alsof ze altijd met zichzelf bezig zijn. Of beter ondanks het feit dat het lijkt alsof ze zichzelf continu in de etalage aan het zetten zijn.

Ik heb ook het idee dat BL’ers elkaar ook veel eerder herkennen, een van mijn beste vrienden is met een BL’er getrouwd en we hebben wel eens gezegd dat als je een zaal vol met mensen zet en ons tweetjes moeten alle BL’ers ontmaskeren, dat we waarschijnlijk aan de 98% zouden komen en dat waarschijnlijk omdat die andere 2% op het toilet zouden zitten en we de hele oefening in minder dan 5 minuten zouden hebben gedaan.

Even voor de duidelijkheid, dit is niet omdat BL’ers zwalkend door een zaal heen komen, veel te luid pratend en met een fles vol alcohol in de hand… Het is vaak precies het tegenovergestelde, BL’ers leren al vroeg dat ze eigenlijk “te” zijn en dat wordt in Nederland flink hard afgestraft, want je voldoet niet aan de norm. En als je niet uitkijkt dan zien ze alleen nog maar je extreme gedrag en niet je goede kanten.

En de meer dat je buiten de groep wordt geplaatst, des te extremer wordt je gedrag om weer bij de groep te blijven horen… Behalve dat je eigenlijk dan nooit meer in de groep terug komt, want alles buiten de beperkte norm in Nederland is eng en afwijkend en daar kunnen Nederlanders niet mee om gaan en ondertussen probeer jij desperaat een eigen stukje te bemachtigen, wat je gewoon uit de handen wordt gerukt door een “normaal” iemand..

Het grote nadeel van BL is dat je onder extreme druk veel makkelijker ontploft dan iemand anders en dat die stap naar ontploffing soms heel makkelijk begaanbaar is. En dan schrikt iedereen zich kapot en dan heb je prompt weer een deur dicht gegooid en als je dan geen begripvolle omgeving hebt, dan sta je prompt buiten om nooit meer binnen te kunnen komen.

Het nadeel van onze ontploffingen is dat ze nooit gewone kleintjes zijn, maar meestal op niveau nuclear zitten en dat maakt zoveel indruk dat je eerdere performance zo goed als die was, geheel weg valt tegen de ontploffing.

Daarnaast heb ik het idee dat BL’ers een vergroot inzicht hebben in goed en kwaad, ik weet dat mijn co BL’er net zo snel als ik een zaal vol mensen in drie groepen kan indelen:

• goed,
• slecht,

Groep 3) ongeïnteresseerd of er ergens tussenin bestaat veel minder voor ons, wij zien weinig grijs…

Maar BL’ers zoeken elkaar bijna nooit op, voor de simpele reden dat zij net zoals ik weten hoe het werkt en ik nog niet weet hoever jij in je ontwikkeling zit en ik niet het risico ga nemen om zo direct met iemand te zijn die nog teveel schommelingen maakt.

Ooit toen internet nog heel jong was, had je ook allerlei groepen, pre facebook en een ervan was voor Borderliners die dan gewoon hun hele hebben en houden op de straat gooiden om maar uit de warboel te komen. Ik ben er toen een paar keer ingestapt omdat ik zag dat ze gewoon vastzaten in hun gedrag en nergens meer een uitweg zagen..

Maar als je zelf niet heel geaard bent is het extreem moeilijk om iemand die zijn boeien (die dingen op zee waar je je aan vast kunt houden tot er een boot komt om je te redden) (nog) niet kunnen vinden en jij dus diegene omhoog moet houden zodat ze niet verdrinken. Iets wat zo goed als onmogelijk is en met een enorme aanslag op jouw energie en jouw leven.

Want als BL’er leer je ook heel snel dat er weinig of geen veilige plekken zijn, maar je ook je paranoia niet gewoon wild kunt laten gaan, omdat het dan nog moeilijker wordt.

Je leert je continu af te vragen of dit je BL is of dat je emoties nu wel terecht zijn waarbij je moet opletten niet te ver te gaan.

Omdat ik wist hoe ik in elkaar zat en erg slecht tegen onrecht kon, had ik met de vooraf met de directrice van de basisschool van mijn tweeling uitgebreid overleg gehad en daarin uitgelegd dat ik BL had en dan compleet in overdrive kon gaan. Dat, als zij dit snapte, ik dan liever naar haar toe kwam dan dat ik naar een leraar (m/v) zou gaan omdat die niet zou weten wat die overkwam…

Het heeft dankzij de geweldige leiding van Juf Avis altijd gewerkt en zijn mijn kinderen redelijk ongeschonden door hun scholing heen gekomen met hier en daar een klacht vanuit de leraren dat ik het ook wel tegen hen had kunnen zeggen ipv gelijk naar de directrice te gaan..

Mijn reactie was dan altijd een vriendelijk lachje en de opmerking dat ze niet wisten hoe ze boften dat ik het elders neer legde…

Want als ik weer eens over de kop ging bijvoorbeeld omdat ik op dag 4 erachter kwam dat mijn linkshandig kind, keurig vermeld bij de aanmelding, nog steeds een rechtshandig schrift had, waar hij niets mee kon.

Ik zag het, stond op, gaf mijn kind een knuffel en stormde de klas uit, liep naar Avis’ kamer, trommelde op de deur, stond binnen, keek de aanwezigen zo lang aan dat ze wegliepen, zonder dat ik een woord zei en dan begon mijn getoeter pas.

Avis kon mij meestal bij zin 5 al stoppen, ook gewoon omdat ze een lief totaal geaard mens is en was. Ik weet niet (en het interesseert me nog minder) wat de eerdere bezoekers mee kregen want mijn toch wel duidelijk stemgeluid kon ver reiken.

Een keer heb ik bij een leraar zelf ingegrepen, een keer en in alle eerlijkheid, hij bofte in die tijd: ik had mijn tweeling mee naar de markt genomen, tijd vergeten, ijsje gegeten en opeens was het weer bijna schooltijd, dus flitsend terug terwijl het ijsje als lunch moest worden opgegeten..

Ze zaten in dezelfde klas voor een jaar en hadden een zijinstromer als leraar die het altijd nodig vond om pispalen te hebben en dit jaar was het mijn jongste.

Mijn oudste had zijn ijs op en ik zei tegen mijn jongste dat hij ook naar boven moest gaan zodat meester zag dat hij er was, maar wel zijn ijsje moest opeten omdat het arme kind anders helemaal niets had gegeten.

Ik bleef onder aan de trap staan, terwijl ik normaal alweer buiten was geweest. De leraar stoof naar buiten toe en mijn kind kreeg geweldig op zijn kop. Maar eer hij helemaal over mijn kind kon hangen, stond ik ondanks mijn 100 kg al voor zijn neus. Ik heb heel rustig tegen hem toen gezegd: ik denk het niet heh! En bleef staan!

De “grap” is dan dat ik in mijn hoofd dan aan het berekenen ben, waar ik hem vast moet pakken om hem de trap af te gooien, maar gelukkig voor hem, stapte hij twee stappen terug…

Ik heb daarna nooit meer hoeven uitleggen waarom ik een leraar niet zelf aansprak.

Ik weet dat als ik razend ben, je echt niet voor mijn voeten moet gaan lopen of nog stommer me moet proberen te kalmeren… Dat lukt namelijk bijna niemand, ik moet in mijn eigen hoofd uitrazen en als dat niet lukt, iemand vinden die zo geaard is dat die mijn geklaag of woede kan opvangen.

Ik weet in ieder geval dat als ik zo boos was en op school aankwam dat iedereen op het schoolplein mij graag de ruimte gaf om naar binnen te gaan en als je dat niet deed, ik gewoon door je heen liep.

Nee met Border Line leven is niet makkelijk, het heeft wel wat voordelen, maar die wegen echt niet op tegen de nadelen die er volop zijn.

Ik wens iedereen een heerlijke dag!