Me, through the ages..
Ooit woonde ik in verschillende buitenlanden en kon ik daar lekker superieur zijn omdat ik overtuigd was dat alles maar werkelijk alles in Nederland zoveel beter, mooier was zonder dat er corruptie was op de schaal die ik in t buitenland tegenkwam! Alhoewel ik voor geen goud in NL wilde wonen, wist ik wel dat wij het stukken beter geregeld hadden ten opzichte van de landen waar ik op dat moment woonde!
Toch ging ik op 27 jarige leeftijd vrijwillig terug, mijn ouders hadden een flatje voor mij geregeld in Lelystad, toen nog een semi dorp en ik ging terug omdat ik wilde studeren om mezelf te verbeteren en glorieus terug te komen in Zuid Frankrijk.
In plaats ervan leerde ik een heleboel lessen buiten mijn opleiding om. Onder andere dat je nooit teveel van jezelf moet laten zien, omdat “ze” je dan te grazen nemen op een schaal waar de honden geen brood van lusten. Dat je hier in NL eigenlijk niet mag dromen, want dan gooien ze hun realisme voor de voeten en dan maken zij jouw dromen in achterlijke luchtkastelen die niets waard zijn. Je mag ook niets vertellen over het feit dat je in het buitenland hebt gewoond, want dan steek je je hoofd teveel boven t maaiveld uit en dan zullen ze je wel even een lesje geven in beschaving volgens Nederlandse regels! Wat ik had moeten doen is in t buitenland blijven wonen, maar mijn ouders vonden dat t nu maar eens over moest zijn met dat gefladder en het tijd werd dat ik thuis kwam voor t huisje, boompje, beestje.
Wat ik niet wist, was dat ik ook borderline had, even voor de eerlijkheid, niemand wist dat, het bestond toen gewoon niet en mensen als ik werden of opgeslagen in een gekkenhuis en/of zodanig vernederd dat ze het wel lieten om zichzelf te tonen.
In geval dat je de term borderline niet kent, je gedrag heeft nogal veel iets van een dramaqueen, alles is extreem en vooral doodvermoeiend, niet alleen voor jou maar ook voor je omgeving. Je gedrag is als het weer, het kan elk ogenblik omslaan en van superzonnig naar een sneeuwstorm gaan in 5 seconden, zonder dat die andere er veel voor heeft moeten doen. En dan duurt de sneeuwstorm vaak ook heel kort.
Als je dan ook in een situatie komt waar je te grazen wordt genomen omdat je iets te uitbundig of exotisch bent, dan kan dat je helemaal kapot maken.
Dat is ook voor een groot gedeelte met mij gebeurd, ik was levelheaded in het buitenland en had opeens dit waar ik niets van snapte. En het overkomt je rond je 27ste en gaat minimaal 10 jaar mee… Ik denk wel eens stiekem dat al die rockstars die rond hun 27ste zelfmoord plegen, waarschijnlijk het zelfde hadden als ik, opeens niet meer weten waar al die extreme gevoelens vandaan kwamen, terwijl we hiervoor toch redelijk gebalanceerd waren.
Ik ben ooit in t begin van t digitale tijdperk lid geweest van een borderline groep, ik ben er letterlijk uitgevlucht, die mensen waren zo extreem destructief, ik kon het niet aan! Ik kon mezelf net aan staande houden, maar deze mensen trokken, zwolgen je gewoon mee.
Het heeft bijna 5 jaar geduurd eer ik duidelijkheid zou krijgen over wat ik was en alleen omdat een arts zich versprak en ik ondersteboven kon lezen wat hij opschreef: borderline, maar ik durfde niet naar een bieb toe om te kijken wat ik had, want ik had ooit in t verleden al eens de openheid om tegen een sociaal werker te zeggen dat ik best wel suicidaal was, waarop deze zonder verder erop in te gaan, mij naar Veldwijk (Psych zkh) verwees waarop mijn moeder en mijn broer enthousiast aanboden om mij te brengen.
Gelukkig was ik getrouwd met een lieve man die nog geen Nederlands sprak en die het geheel niet vertrouwde en zo de boel forceerde dat hij ook een plek in de auto kreeg. Ik heb aan hem mijn leven te danken, want na een gesprek met de psychiater werd ik oogenomen, opnieuw zonder dat iemand mij vertelde wat ik echt had…
Christian moest wachten buiten de spreekruimte van de psychister die binnen op zaal zijn kantoor had. Dat betekende dat hij allerlei “gekkies” en veel uitgeblusde mensen voorbij zag komen. We kwamen zijn praktijk uit en toen zag ik de woede al op Christians gezicht, als een witte lijn rond zijn mooie Afrikaanse neus. Chris maakte me duidelijk dat ik hier niet ging blijven, deze mensen waren gek en ik nog niet in de verste verte!
De psych kwam in de war, sprak geen rap frans en vroeg om een vertaling! Ik vertelde dat hij het er niet mee eens was en weer mee naar huis moest! De psych zei dat het hem niet aanging en dat je bleef en toen zei Chris mijn reddingsboei: zij mijn man ik zijn vrouw!
Psych opnieuw een vertaling, waarop ik vertelde dat we getrouwd waren en hij mijn man was, psych snapte er niets van, want zowel de sociaal werker, als mijn moeder en broer hadden dit “vergeten” te noemen. Hij dacht dat dit zo maar een veel jonger vriendje was!
Ik zal mijn leven lang Christiaan dankbaar zijn voor wat hij op dat moment heeft gedaan, hij heeft mijn leven gered en mij in een keer getoond hoe de poppetjes stonden. Mijn broer heeft nog geprobeerd samen met mijn moeder om Chris te vermurwen om mij toch maar achter te laten, maar dat heeft hij dank God nooit gedaan.
In plaats daarvan heeft hij mijn broer bij zijn strot opgetild om duidelijk te maken dat hij erover ging en niet mijn verraderlijke familie.
Vanaf dat moment ben ik gaan zoeken naar een psycholoog die mij kon uitleggen wat er met mij aan de hand was! En ik ben eruit gekomen, dankzij haar en dankzij mijn haptonoom. Ik heb er nog jaren last van gehad, elke keer dat ik in woede uitbarstte, moest ik mij afvragen of dit nu Borderline was of terecht.
Pas toen ik halverwege de 40 was en relatietherapie volgde werd ik door een ex-gevangenis psychiater erop attent gemaakt dat ik nog maar een BL-etje had, dat ik ook een enorme zest voor life had en dat ook gewoon mocht uiten.
En die zest heb ik nog steeds, ik doe wat ik doe en probeer er enorm van te genieten! En als jij je eraan ergert of er jaloers op wordt, is dat jouw probleem en zeker niet de mijne.
Ik heb er genoeg last mee gehad, maar ik realiseer mij ook dat ik ongelooflijk bof met mijn (beetje) familie en vrienden die gewoon van mij houden omdat ik ben die ik ben!
Het is goed zo, ik heb het bevochten en het overleeft en dat is al een hele grote overwinning!