Ik benader Brussel vanaf de zijkant, we komen vanaf Sittard en deze weg ken ik HELEMAAL niet, flink apart want ik ben er wel honderd keren geweest maar deze weg, nee deze weg niet!
We maken hopelijk een omtrekkende beweging om Brussel heen, want we gaan naar Foret en dat is eigenlijk midden in de stad
Voor iemand die volgens haar vader geen flauw idee heeft van Topografie, heb ik toch een precies beeld van de Belgische Hoofstad!
Ik heb er namelijk mijn liefste grote “zus” wonen, die ik al ken sinds mijn 11de. Die mij samen met mijn moeders zuster door mijn Puberteit heeft geholpen en mij tussen neus en lippen vloeiend frans heeft leren spreken. Mijn liefste Martine! We spreken amper, maar als ze er niet was geweest dan had ik mijn jeugd niet overleeft! Ik denk dat ik haar heb overspoeld met emoties die ik dan nergens anders kwijt kon, plus ze was samen met Netty de enige die zag wat mijn moeder (en vader) met mij flikte! Het enige positieve daarvan is, dat ik onmiddellijk door heb als iemand mij manipuleert, ik ben een expert/ervaringsdeskundige!
Ik heb met Martine menigmaal Brussel doorkruist en Ave Louise was een van haar favoriete winkelstraten, maar ze had er meer! Als ik met haar ben, koop ik nooit iets fout, ze kijkt kritisch, slaakt een zucht en zegt in dezelfde adem: nee. Tactvol en duidelijk!
Dus ik denk dat ik ondertussen kan zeggen dat ik aardig mijn weg ken in de Belgische hoofdstad en als ik iets heb gereden dan kan ik dat decennia later nog herinneren, gezichten nooit, straten easy peasy!
Tokyo en ik zitten in een discussie en op t laatste moment zie ik Waterloo, “oh G*d had je niks moeten zeggen, we moeten er hier af…” ik geef een ruk aan mijn stuur en ga een of ander klein weggetje in.
We hebben vanavond al t nodige mee gemaakt, want om in Foret te komen, waar volgens de app wel 9 campers kunnen staan op 4 km vd Grote Markt, zijn we letterlijk dwars door het Brusselare gereden!
Ik zowat gillend van angst, want mijn camper is 3.20 hoog en de tunnels zijn hier 3:50, dus als er iets uitsteekt… Daarnaast ben ik met mijn 2:35 breed als een olifant tussen allerlei Gazelles, die mij links en rechts passeren en waardoor ik elke keer net niet aangereden wordt!
We komen ergens bij Ave Louise vast te zitten, want het is vrijdagavond en dan gaat er duidelijk een rits rolschaatsers, gevolgd door fietsers dwars door de stad heen, waardoor elke hoek wordt vastgezet. Het duurt ondertussen wel langer dan 10 minuten en er zitten een paar bestuurders flink met hun claxon te spelen… Alsof het daardoor sneller gaat!
Ik zit gefascineerd te kijken hoe electrische steps en fietsers zich door het verkeer heen weven en weer omdraaien. Ik ben blij dat ik stil sta! Ik ben door een tunnel heengegaan, zag t bord veel te laat, maar dat gebeurd mij geen tweede keer, weliswaar is 30cm ruim genoeg om te manoevreren volgens Tokyo, ik hou meer van groter en vooral hoger!
Dus rij ik dwars door t centrum heen bovenlangs, terwijl autos de tunnels induiken. Ik ben superkalm, mijn angst heeft hier geen plaats, trouwens het zijn van een bakbeest heeft ook best wel voordelen, maar leuk rijden is het niet!
We komen aan bij Foret, aan een rotonde moet ik superkrap omhoog langs autos en het trottoir is verhoogd ad andere kant! Ik zit mezelf medaille na medaille te geven voor mijn koelbloedigheid en Tokyo stopt bijna niet om zijn excuses voor zijn route te geven… “Ik ga hier niet verder hoor,” zeg ik, mijn moed is ondertussen flink op en het zit hier vol met mensen, alsof er een stadium leeg is gelopen…
Tokyo stapt uit om te kijken of er verderop nog een plekje is, ik hou mijn hart vast.
Telefoon gaat: “als je een klein stukje naar beneden rijdt, is hier een groot genoege plek voor de camper!”, dus zwoeg ik mij voorzichtig langs de rij autos en zet m neer! “Het is hier gezellig,” zegt Tokyo, iedereen is vrolijk, “ik ga kijken wat er ad hand is!” “Is goed”;zeg ik; ik ben nog aan t nahijgen en realiseer mij dat al die gepasseerde autos zo direct ook weer langs mijn camper moeten!
Soms zou je m wel eens willen oprollen, maar ja dit is nu eenmaal zijn maat!
Er lopen opgeschoten druk pratende jeugd voorbij en Oscar vindt het helemaal niks, hij gromt en geeft op die manier het signaal “opletten” door aan Cuddles die op de passagiersstoel zit en geniet van al die mogelijke knuffelaars… Cuddles reageert en kijkt opeens een stuk strenger… Oscar blaft als ze te dicht langs de camper komen en buiten wordt geschrokken gereageert!
Het wordt iets kalmer en Tokyo komt terug: “het is echt leuk, ik weet niet wat er ad hand is, maar heb je zin om ff mee te gaan?” Soms zie ik een heel stuk van mijn jeugdige zelf in hem terug, dus ik twijfel niet langer, ik ga wel mee en de honden kunnen makkelijk het fort bewaren!
Buiten op straat net om de hoek komt er een enorm wit voertuig aan, gevuld met Politie en vol met beeldschermen die de straat laten zien, het is de maat van een stormram/tank en vooral super imposant, het rijdt ons in een rustig tempo voorbij en ik ren het achterna… Wat als die langs mijn Camper moet, eerder op de avond heeft een bus het verkeer in t centrum vastgezet, want hij en ik paste niet door een straat!
De mini voor me zat alle kanten op te draaien, maar ik was overtuigd dat t meer voor mij was dan voor dat kleine ding! Sommige mensen hebben geen idee wat de grootte is van hun apparaat, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat het een mannelijke bestuurder was! De bus wachtte beleefd en ik zwaaide mijn dank terug. Weer een straat verder!
Het gevaarte rijdt van ons weg, dus wij lopen weer terug naar beneden, er komen ondanks de warmte veel sjaals langs! Ik zeg tegen Tokyo: “voetbal en deze hebben gewonnen!” Het zijn voornamelijk Walen. Verderop is duidelijk een afhaalplek en er staat een Politieman bij de barricade.
Ik zit duidelijk dicht bij t stadium, want als er spelers in hun grote autos langskomen, klappen de wachtenden.
Ik begin een conversatie in t frans, Belgie is een vreemd land, t geld wordt volgens mijn vrienden verdiend in Vlaanderen en uitgegeven in Wallonie, de Vlamingen spreken minstens twee talen plus Engels en/of Duits, de Walen spreken meestal alleen maar Frans!
Ergens langs de lijn kijkt hij mij opeens aan en vraagt waar ik vandaan kom, “ach maar dan kunnen wij toch Nederlands spreken!” Ik blijf het een compliment aan Martine vinden dat t toch nog minstens een kwartier duurt, eer dat t kwartje valt!
We gaan vanaf honden, langs kinderen, koningen, raken ietwat Politiek en zo kom ik erachter dat hier dezelfde weerzin heerst tegen het bestaand regime. onze overheden zijn duidelijk even incompetent!
En over Ukrainers en t feit dat deze een enorme 
bevoorrechte positie hebben in onze samenleving die “eigen volk eerst” een zielige uitspraak maakt!
Hij geeft me nog wat Tips: Almeria is de winter is echt heel warm, hij zal er morgenochtend weer naar toe vliegen, en oh ja ‘t zit in dit gedeelte van Brussel vol met dieven, dus ik kan beter ergens anders gaan staan!
We hebben zijn advies opgevolgd, we staan op Eric favoriete plekje: Waterloo en het is een stuk verbeterd sinds de laatste keer dat wij er waren! Ik ga een rondje doen en ik hoop dat hij genietend over mijn schouder meekijkt!
Ik wens jullie allemaal ern zonnige heerlijke dag! 