We komen aan op de camping die Paul heeft uitgekozen, ik denk dst het niet echt ging over hoe gezellig, druk of handig deze camping is, maar meer over zijn naam en daarmee zeg ik ook dat t niet persé mijn soort camping is.
Want toen ik voor t eerst de hoek omreed, had ik zowat een rolberoerte, dit was een camping waar Camping Bakkum en Geversduin samen in passen, helemaal volgebouwd met glamping, huisjes en stervensvol met campers en daartussen staan dan de nodige tenten…. Pfff Het enige positieve was dat er ook heel veel sanitaire blokken waren, maar dat bleek ook wel nodig met zoveel mensen.
Wij hadden een plek helemaal aan het einde vd rij, lekker ruim, maar dankzij t droge weer, ongelooflijk stoffig! En ik denk dat ik een vd grotere campers hier en dan pas je gewoon niet overal tussen! Maar er was een zwembadje, een pad naar t strand die onmiddellijk je conditie verbeterde, want naar beneden easy peasy, maar naar boven merkte ik dat ik geen enkele conditie had…
Verder was er een kinderspeelterreintje waar kinderen mijn schoondochter vertelde dat ze er niet met mijn kleinkind mocht komen! Ik vind het altijd ironisch dat La douce France of beter de mannelijke bevolking denkt dat zij “the lovers” zijn van t Europees continent, terwijl ze eigenlijk de bureaucraten zijn! Ze kunnen je makkelijk vertellen hoe t precies moet doen, terwijl zij op hetzelfde moment zich geen fluit aantrekken van diezelfde regels, want die zijn immers niet voor hun gemaakt en dat begint al met kinderen!
Je mag nergens (in)zitten, afglijden, in de ballen bakken omdat eigenlijk je frans te kort schiet: dus heb ik mijn schoondochter een hele belangrijke zin geleerd: Tu as rien de mieux a faire?
Of te wel, heb je niks beter te doen? Dat kan nog wel eens een flinke dempende werking hebben, vooral als er met dat vingertje wordt gewerkt!
Kinderen in Frankrijk worden gedrild om te doen wat de leraar wil en wordt ook geleerd om geen ruzie te hebben maar elk dispuut die door deze manier van opvoeden dus niet bestaand wordt, moet wel op een achterbakse sneaky manier op worden gelost.
Daarnaast zijn ze namelijk briljant om je te laten zien wat voor onbeschofte ander je wel/niet bent en dat zij je wel even opvoeden…!
Ik heb ondertussen na jaren in Monaco en Beausoleil te hebben gewoond/gewerkt, die zelfs nog iets valser zijn omdat ze zich moeten handhaven in een plek waar geld de enige koning is, mij geleerd om mij te handhaven en daarnaast geef ik al decennia geen fuck over wat mensen over mij denken, dat is hun probleem, niet de mijne!
Dus geef ik zo nodig valse antwoorden terug maar stel het ongelooflijk op prijs als mensen vriendelijk en helpvol tegen je zijn.
Het feit dat ik hun taal flink beheers is daarin een pré!
Ze hebben animation waarin kinderen in groepjes worden ingedeeld, dan krijgen ze een gekleurd vestje over hun kleding heen en slepen ze zich over de camping heen, terwijl de kinderen zich inslijmen bij de leider… Het is duidelijk een andere cultuur en dat herken je ook want hoe goed de Animation ook Engels spreken, het merendeel vd kinderen is gewoon frans!
Als je een franse groep kinderen door een museum ziet lopen ben je onder de indruk als Nederlander, want ze lopen keurig naast elkaar, schreeuwen, duwen en trekken elkaar niet en het geluid is nog niet een kwart van onze kinderen. Toch vraag ik mij af of misschien wij meer vrijdenkers creeeren en zij niet!
Maar misschien zit ik wel helemaal fout!
Beneden op het strand moet je eerst een dijk vol losse stenen over klimmen eer je in het water kunt, ik ben er geen fan van en als de dood om uit te glijden en te vallen. Maar met eb maakt het oneindige zand weer alles goed! Wat ook mooi is om te zien, is dat iemand allerlei torentje heeft gemaakt van t keien, het maakt het een heleboel sympatieker!
We zijn aan t uitladen en god wat heb ik een troep bij mij, als ik een moeder en dochter om de hoek zie lopen.
Ze komt mij bekend voor, maar gezien dat ik mezelf aan mijn nicht ging voorstellen op de begrafenis van mijn oma, heb ik aanvaard dat ik een soort gezichtsblindheid heb, wat t niet makkelijker maakt.
Gelukkig had Eric een geheugen als een tank dus die nam altijd t voortouw en zei de namen dan extra duidelijk. Maar deze dame klikte iets in mijn hoofd en ik zag aan haar reactie dat zij mij herkende… en toen wist ik nog een naam ook nog en een wonder geschiedde.. 😉 .
Ze is de eega van Erics favoriete oud student waar hij de laatste jaren graag samen mee les gaf en boeken schreef! Hij en zij zijn heerlijke mensen, ik zie ze bijna nooit, maar bel ze af en toe om contact te houden! Toen hij las dat ik Eric as wilde verstrooien hier in Normandie, heeft hij gelijk laten weten dat hij er graag bij zou zijn en zijn vakantie iets zou verleggen. Ik was en ben vereerd!
“Zijn jullie er al? Wat leuk, we zijn nu de extras aan t uitladen”, we knuffelen ondertussen en vragen verder! Ze zitten letterlijk om de hoek 2 plekken verderop! We zijn de winkel aan t zoeken voor iets kouds om te drinken! “Wat wil je hebben, wij hebben van alles, waar is ie, ik geef het hem zelf wel!”
Hij is namelijk ook voor mij een heerlijke knuffel en nou kan ik hem verrassen! Ik haal iets uit de koelkast en duik de hoek om! “Euh, we hebben alleen maar dit, maar t is wel koud!” Hij zit net lekker en draait zich verbaasd om: “zijn jullie er al?”
Ik krijg mijn knuffel en blijf prompt hangen.
We spreken af om later samen te gaan eten bij ons, Eric voel ik stiekem mee genieten!
Dit wordt een mooi afscheid!
Arrowmanche
Camping Omaha Beach
5 augustus 2022