Iedereen die ooit in een relatie is geweest, of nog is, weet hoe ongelooflijk moeilijk dit kan zijn. Dat kan ook niet anders want je moet als twee mensen met een verschillende opvoeding, cultuur, achtergrond, religie, kleur, leeftijd, of wat dan ook, proberen te voegen naar die ander.
En precies dat is het probleem wat ik meer en meer zie, zich voegen naar die ander, want hoe verliefd je ook op die ander bent, de echte test is dat je ook rekening met die ander durft te houden en dat kan soms best heel moeilijk zijn
Als ik zeg dat liefde nederig is, wil dat zeker niet zeggen dat je nederig moet zijn naar die ander, maar je moet wel je realiseren dat die ander ook uit liefde naar jou toe kwam en dat dus het leven niet alleen om jou en jouw wensen kan gaan.
Het betekent ook niet dat een ideaal huwelijk een relatie is waarin beide partners zich totaal met elkaar verenigd hebben, want daar geloof ik niet in en dat is in onze praktijk ook mig keer bewezen, als we geld hadden gekregen voor de woorden: We weten dat we volgens de buurt het ideale huwelijks paar zijn, maar we komen scheiden…. Dan waren we stinkend rijk geworden!
Want als je je zo met je partner hebt vereenzelvigd wat is dan nog de uitdaging van alle dag?
Ik ben overtuigd dat er ideale partnerschappen/huwelijken bestaan, maar ik denk dat bijna niemand ze zal herkennen, gewoon omdat die mensen regelmatig een verschil van mening zullen hebben, waarbij ze daar flinke ruzie over kunnen krijgen en het op een of andere manier voor elkaar krijgen om dit uit te praten en vooral over het laatste gaat het nou!
Eric en ik hadden geen ideaal huwelijk, daar waren we gewoon te verschillend voor, maar voor een hele lange tijd was het in onze ogen wel degelijk ideaal, gewoon omdat we heel veel durfde uit te praten, dat we ons ook realiseerden dat er dingen waren waar we nooit overeenstemming over zouden kunnen krijgen, omdat we daarvoor te ver uit elkaar lagen.
Persoonlijk denk ik dat een ideaal partnerschap/huwelijk bestaat uit het feit dat je met elkaar blijft praten en vooral naar elkaar blijft luisteren. Dat het niet zo is dat zaken in steen staan geschreven en dat je nooit mag of kunt veranderen.
Doordat die ander gelooft dat je links uit moet en jij weet dat het rechts is, zou een groot probleem kunnen zijn, maar wat nou als je een paar keer meegaat naar rechts, zonder gelijk te zeggen dat je dit wel wist en dat je nu alsnog maar links moet. Waarom ga je gewoon niet met die ander mee en laat je je verrassen met de route die genomen wordt. Kijk rond geniet en zie wat er in dat andere hoofd gebeurt. Als de klap komt, neem die ander op een lieve manier in je armen en zeg dan, zouden we toch eens kunnen kijken of links gaan vanaf hier nog een optie is, kijken we waar we uitkomen?
Want er bestaat geen “absolute waarheid”, natuurlijk zijn er situaties waarin je geforceerd wordt om een “absolute waarheid” aan te nemen, maar het feit dat je die koers volgt wil niet zeggen dat je “de absolute waarheid” ook echt hebt gevonden, want alles is bijna vloeibaar en afhankelijk van een heleboel als en misschiens die niet iedereen even goed herkent.
Ik weet in ieder geval wel wat er absoluut niet zou moeten gebeuren in een partnerschap/huwelijk en dat is olleke bolleke! Voor iedereen die het spelletje uit mijn jeugd niet kent, dit zijn de spelregels: je legt je vuist op iets en de ander legt diens vuist boven op de jouwe en als je niet meer verder kunt dan heeft de bovenste vuist gewonnen!!
Hoe stom en vooral simpel dit spel ook klinkt, het is een spel wat door het gros van de mensen in elke situatie dagelijk gespeeld wordt.
Het heeft te maken met het feit dat een van de spelers de grootste penis heeft in het spel en dat hoeft niet persé de man te zijn. Ik zag ooit volwassen kerels, vaders van volwassen dochters, hun plasser op tafel leggen om te zien wie de grootste had??
En als je dat een belachelijk voorbeeld vindt, let dan op in het verkeer, de duurdere auto’s vinden het vaak niet nodig om hun richtingaanwijzers aan te zetten, want iedereen ziet toch waar ze naar toe gaan: de grootste plasser dus!
Of wedstrijden waar ten koste van vriendschappen de boel zo straight wordt gespeeld, dat het geheel ten koste gaat van de verliezer.
Ik speelde ooit heel lang geleden tegen mijn vriendin in een Golf toernooi, Jos liep/was onhandig en nam in mijn ogen de verkeerde iron ter hand waarop ik aan haar vroeg of ze misschien niet een andere nodig had?
Mijn medespeler, een of andere klepperbek tandarts uit de kop van Noord Holland,die zijn eigen beugels in zijn mond had, protesteerde onmiddellijk, we behoorden gediskwalificeerd te worden want volgens de regels….
En in alle eerlijkheid had hij ook nog gelijk, behalve dat de competitie tussen haar en mij ging, niemand anders en dat ik haar vriendschap en gezelligheid belangrijker vond, dan van haar te winnen….
En dat is nou juist de crux, wil je winnen, dan verlies je altijd, een goed voorbeeld daarvan is voor mij altijd Tiger Woods, won alles, deed alles wat hij leuk en lekker vond en verloor eigenlijk iets waarvan hij later pas snapte dat juist dat het belangrijkste was!
Zijn vrouw en zijn kinderen!
Je kunt namelijk slag naar slag winnen en dan toch op een ongelooflijke manier de oorlog verliezen, dus is het zaak dat je voor jezelf uitmaakt van de 100 ingrediënten die in jouw relatie zitten, welke wel en welke niet belangrijk zijn, wat je eruit moet laten, kunt laten, mag laten en wat er absoluut in moet.
En een ding wat er absoluut in moet is nederigheid, wat zeker niet betekent dat je altijd moet/hoort te pikken wat die ander heeft uit te delen, absoluut niet, het heeft te maken met het feit dat je probeert te horen en te snappen wat die ander eigenlijk probeert te vertellen en dat kan soms iets heel anders zijn dan de woorden die geuit worden!
En als de ander Olleke Bolleke wil spelen, moet je je afvragen of je dit wel mee wilt spelen of gewoon je open hand op die ander zijn vuist wil leggen en zeggen dat die ander gewonnen heeft en vragen waarom het zo belangrijk is dat die ander van jou wil winnen.
Want als je eenmaal begint aan Olleke bolleke dan wordt het moeilijk stoppen en of je nou de eeuwige winnaar of de eeuwige verliezer bent in dit spel, jullie worden/zijn alle twee de verliezer in deze relatie.
Een spel mag best wel winnaars en verliezers hebben, maar niet ten koste van je relatie onderling, want dan ben je dus gewoon dom bezig met het kapot maken van die ander en hoelang denk je dat dan je relatie nog gaat bestaan??
Lieverd je hebt gewonnen, kom eens zitten, mag ik een arm op je heen doen, vertel wat er gebeurt in jouw leven dat jij nog niet met mij gedeeld hebt, want ik wil graag naar je luisteren, dat vind ik leuker dan te kijken wie het sterkste is.
Want liefde is nederig en dus kent geen winnaars maar wel een ongelooflijk hoog percentage verliezers!
Ik wens je een lieflijke dag!