Ondertussen ben ik al weer bijna een jaar verder na het overlijden van Eric en hoor ik een heel stuk verder te zijn, maar realiseer mij dat ik er nog lang niet ben!
Ik moet bepaalde beslissingen nemen die mij in de eerste week na het overlijden al zijn geadviseerd maar die ik toen nog niet aankon, en misschien nu nog wel niet, want ik merk dat ik eigenlijk op Eric zit te wachten om deze beslissingen te maken en die is er nu eenmaal niet meer..
Het is gek voor mij als mensen tegen je zeggen dat ze je moedig vinden hoe je het leven weer hebt opgepakt, terwijl jij het gevoel hebt dat je alleen maar op je bed hebt gezeten hopende dat dit zichzelf oplost. En met dit bedoel ik voornamelijk het bedrijf, knetter word ik er van, super onzeker en nog niet wetend wat mijn positie nu is. Ik kan wel zeggen dat het ligt aan mijn voormalige boekhouder, maar die volgt alleen maat mijn voorbeeld en ik deed gewoon een hele tijd niets! Ik heb ondertussen een andere boekhouder gevonden, maar ja als ik te weinig doe dan kan die ook niets en er is een hele tijd geweest dat ik niet eens mijn eigen werkkamer in kon, laat staan die van Eric. En omdat de boekhouding bij mij stond, omdat die er bij hem niet meer bij kon, met al zijn boeken en spelletjes, moet ik iets gaan doen waar ik weinig van weet en als de dood voor ben: boekhouding… dat wil zeggen de facturen vinden die nog niet ingeleverd zij en daarvoor moet je dan weer in zijn kantoor zijn…
Het lijkt super simpel, vooral als je het zo opschrijft, maar dat is het zeker niet !!
Sinds een tijdje heb ik een vriendje die behalve heel lief voor me is, mij ook nog eens logische vragen stelt, zodat zo langzamerhand ik door de papierhandel heen durf te kijken en ook nog de nodige dingen vind en opstuur. Nog even en de boekhouding is dan compleet genoeg voor de boekhouder om aan zijn werk te beginnen..
One big step maar dan gaat er aan de huishoudelijke kant weer het nodige fout, opeens wordt het race tussen mijn wasmachine en mijn vaatwasser om te kijken hoeveel errors je kan produceren eer ik als “eigenaar” gek wordt verklaard…
Gelukkig hebben wij in deze plaats een fantastische meneer die je kunt bellen voor een reparatie, jammer genoeg omdat hij zo druk is, heeft hij niet altijd op kort termijn tijd maar wel raad!
Dus heb ik ondertussen geleerd hoe ik de pomp moet leegmaken van munten en andere troep die dat ding laten vastlopen, mijn kleingeld werd prompt met meer dan Vijf euro uitgebreid… en ook weet ik hoe ik mijn vaatwasser moet tilten om het water goed weg te laten lopen, ik hou van techniek dus daarin leer ik snel.
En toen ging ik naar mijn haptonoom, de beste in de hele wereld en die woont niet ver van Den Helder, midden in een klein dorpie, zodat je er alleen maar met de auto kunt komen. Ik koest van alle spanning af en dat kan hij als geen ander.
Helemaal verfrist ging ik snel voor een bakkie bij een vriendje en zijn vrouw langs en toen weer snel naar huis. Alleen toen besloot ook mijn auto het eens op te geven en gaf witte rooksignalen vanuit mijn motor en stond ik stil langs de N9 waar van alles vlak langs je dendert..
Natuurlijk de ANWB gebeld en dan gewoon in de kou buiten wachten want het maakt niet uit hoe ver je je auto in de berm zet, je voelt nog steeds de druk van elke voorbijkomende auto, doodeng en als ik de mevrouw van de Wegenwacht mag geloven, levensgevaarlijk.
Gelukkig had ik smorgens er nog een extra jas in gegooid, geleerd van mijn vader en nu weer eens super dankbaar voor. Ik gooi op de app dat ik gestrand ben en prompt bellen allebei de zoons voor extra info: moet ik je komen halen? Nee joh, ANWB komt zo en dan kom ik wel naar huis. Vriendje belt op: what is wrong? Euhh nothing,stranded next to a very busy road, waiting for the Automobile Club. I will see you when I get home..
ANWB rijdt langs en kan pas een stuk verderop draaien, ik sterf ondertussen flink vd kou, want im sta midden tussen de bollenvelden te bibberen. Er zijn op de ventweg al twee mannen gestopt om te vragen wat er is, lief maar ik wacht wel op de Wegenwacht. Chivalry is not dead yet!
En gelukkig daar stopt hij,vlak voor mij en er stapt een jongen uit van mijn jongens hun leeftijd: wat het probleem is….?
Euh nou er kwamen witte wolken uit en ik durf de voorklep niet te openen omdat het vreselijk waait en ik ben bang ben om de motorklep te verliezen..
Hij doet m open en vraagt of ik hem in ieder geval goed vast wil houden, ik gooi mijn hele gewicht erin want ik moet er niet aandenken dat hij m op zijn hoofd krijgt, hij kijkt erin, eronder en binnen en gooit zijn jerrycan water in de koelvloeistof: “rij maar achter mij aan, dan zoeken we eerst een veiligere plek.”
Ik rij voor en ga verderop eindelijk de weg af om voor de poort van een campercamping te parkeren, maar er is geen redden aan, alles loopr er weer uit en dus belt hij een ophaaldienst, effe hoop ik dat ik misschien een goed kennis zal tegenkomen, alhoewel die meestal door heel Europa tuft, maar ik krijg uitgelegd dat ook de kop van Noord Holland in verschillende gebieden is ingedeeld en hij dus hier niets te zoeken heeft.. Jammer ik volg hem op facebook en ben soms stinkend jaloers waar hij allemaal komt en wat hij doet, een lieve man die het mooiste uit zijn leven haalt en samen met zijn grote liefde alles uit het leven haalt.
Maar ik krijg een andere jongere knul, die ook nog eens zo lief is om mij mee te nemen wat hij niet persé hoeft te doen.. ik arriveer bij mijn garage en kijk Francois schaapachtig aan, witte wolken, veel sproeiend en lekkend spul, Francois kijkt mij zwijgend aan, hij heeft mij al uitgelegd dat ik deze auto moet verkopen, maar hij onderschat mijn liefde voor mijn convertable…
Niets zo heerlijk als de wind door je haar, harde muziek, je hond met zijn kop net boven de voorruit uit, happend naar lucht… en ook niets grappiger! Dus ik hou van die auto, plus waar haal je even zomaar een nieuwe vandaan als er nog nets geregeld is…
Ondertussen heb ik de auto afgelopen vrijdag op de valreep terug gekregen, zaterdag op weg naar mijn nicht bij Zutphen ging t allemaal wel goed maar zondag ben ik betoeterd door een stel debielen die echt dachten dat de auto alleen door een oud vrouwtje werd gereden.
Het ding was niet vooruit te branden… En misschien dat ze in Zuid Europa denken dat t helpt als je zo een auto dan veelvuldig betoeterd opdat het oude vrouwtje dan opeens race capaciteiten krijgt, ik weet het niet maar het komt bij mij flink debiel over…
Dus maandagochtend weer met frissen tegenzin retour naar Frans en daar laat hij weer zoals gewoonlijk zijn brilliance zien, hij luistert, trek er wat uit, opent een dekseltje, trek er wat uit, schroeft er wat uit, ruilt het om voor een nieuwe die eigenlijk was gekocht voor een andere auto en schroeft het geheel weer dicht, rijd een paar kleine rondjes en zegt: ja zo moet ie het doen, laat maar horen als t niet klopt…
Ik heb hem ‘s-avonds op de valreep voor sluitingstijd gebeld en hartelijk bedankt voor zijn geweldig super functionerende oplossing, want hij rijdt als een tierelier..
Nou nog de rest, of worden het toch nieuwe machines, liever nog even niet!
Een prettige dag!
Met dank aan de ANWB/Wegenwacht die met veel moed mij kwam redden, de ophaalservice die mij ondanks Covid regels toch meenam, voor Paul van Protec die ondanks zijn tijdnood goed advies geeft en vooral Garage Frans de Jong die al meer dan 20 jaar lang de beste garagehouder is die ik ken en onze auto’s altijd weer op een of andere manier weer oplapt!
Ik ben u allen veel dank verschuldigd!!
