Afgelopen zaterdagavond ben ik et mijn zoon en schoondochter naar de kerk gegaan, zij zijn allebei redelijk intens Katholiek en zo jong als ze zijn, gaan ze bijna elke week.
Ik niet, mijn verhouding met God is op zijn minst un peu bizar.
Ik geloof in God, maar volgens mij heeft Hij zelf geen voorkeur voor een religie en zeker niet voor het fanatisme met wat het wordt beleefd in deze wereld.
Mijn God is een vriendelijke God die op dezelfde manier van mensen houdt als ik dat doe, alhoewel ik hoop dat hij minder meningen over ze heeft dan ik.
Dus toen mijn oudste “in de Here ging”, kwam dat niet als een verrassing maar als logisch gevolg ook van wat er was gebeurd in mijn verleden.
Hij heeft ook bewust een katholiek meisje gezocht en gevonden om mee te trouwen, zijn band met religie is veel intenser dan die van mij.
En dan kom je zelf een nieuwe liefde tegen die ook vrij religieus is en dan zit je je af te vragen of iemand je iets probeert te vertellen.
Enfin ik zeg tegen mijn oudste als je je aanmeldt voor de dienst vanavond, dan ga ik wel mee.
Mijn zoon zit me verrast aan te kijken.
Normaal ga ik alleen op kerstavond en ben ik vaste fotograaf van de processie in Amsterdam, meer religie heb ik niet nodig, maar misschien vandaag maar wel, so count me in !
Hij zegt nog tegen mij: het is er wel heel erg koud hoor! Maar gelukkig heb ik ooit op de Noordermarkt een tweedehands bontjas gescoord, die ik amper aantrek, maar nu goed van pas komt.
We komen aan en moeten allerlei rotzooi sprayen etc, ik zal er nooit aan wennen en word er helemaal geïrriteerd van, maar ik wilde hier zijn, dus niet zeuren nou!
We gaan flink vooraan zitten, want Pastoor Floris Bunschoten is een leuke man dus vind ik het niet erg om “geteld” te worden. Ik kijk om mij heen en denk terug aan de trouwdag van mijn oudste in mei een dag dat altijd verbonden zal zijn aan het overlijden van Eric.
We moesten toen in verband met de lockdown etc eerst naar het zuiden afreizen, want zij kon alleen maar trouwen in de gemeente Weert, die trouwens een van de eerste gemeentes was die weer open ging.. Nou ja open… er mochten voor beide partijen twee getuigen aanwezig zijn, wat natuurlijk de beide ouders werden.
Daarna kwam de bruid weer bij ons thuis en bracht ik haar naar de kerk in een beeldschone trouwjurk, halverwege moesten we keren omdat we de bloemen, vol moeite verkregen van Pascal de Laat (House of Artz), thuis hadden laten liggen. Teruggereden, opgehaald en weer verder. Het werd een hele mooie dienst ondanks het feit dat er amper iemand bij mocht.
Je kind die trouwt brengt je dan weer een heel stuk bij elkaar.
Maar vanavond is het een buitengewone koude kerk, donker en tochtig. Ik ben dolblij dat ik toch mijn bontjas heb aangedaan, anders was ik waarschijnlijk ergens halverwege de dienst naar de auto vertrokken.
Ik kijk naar de plek waar wij zes maanden geleden naast elkaar zaten, hand in hand genietend van ons kind die dolgelukkig zijn trouwbeloftes deed.
Het is buitengewoon bizar dat je verliefd kunt zijn op een nieuwe liefde en dan toch je oude liefde ongelooflijk mist.
Het wordt mij allemaal een beetje te veel, ik wist dat ik hier door heen moest, maar de tranen blijven maar komen.
Het is bizar dat je ondanks dat je relatie op het einde ook flink eindig was, je hem toch ongelooflijk mist.
En ik ben en blijf een sapio, zeg wat intelligents, iets origineels en dan hebben we een klik.
En Eric was heel intelligent en kon naast ongelooflijk corny ook heel origineel zijn.Ik denk dat ik discreet mijn tranen laat lopen, heb er een pesthekel aan als mensen dan de behoefte hebben om mij te troosten, alsof ik dat zelf niet kan, maar mijn oudste kan het toch niet laten om mij een paar keer te knuffelen.
Het is lief bedoeld en ik laat het over me heen komen.
Er zijn altijd restanten van een nare jeugd die je ver in je volwassenheid nog parten spelen en dit is er waarschijnlijk een van.
Ik ga zelf ter communie of eigenlijk beter gezegd, voor een blessing omdat ik niet katholiek ben, ik geloof niet in georganiseerde religie en zeker niet in iets wat wordt geleid door een man die geen verstand van vrouwen heeft. Maar ik doe het voor mezelf, voor Eric en ook voor mijn oudste.
Pastoor Floris stapt van verbazing zowat naar achteren, maar hersteld snel. Ik krijg mijn blessing en ik denk dat mijn God wel weer tevreden is over mij.
Na de dienst loop ik naar de bank waar ik bijna de hele dienst naar heb zitten kijken, ik kan er niet gaan zitten, het is de rij die de 1,5 meter zone veroorzaakt en er zit een mevrouw achter. Eigenlijk een excuus want ik denk dat niemand er wat van had kunnen zeggen als ik wel was gaan zitten, maar ik kan het gewoon niet aan.
Pastoor Floris komt dag zeggen en ziet mijn tranen, ik kan er niets aan doen, ik neem ook hier weer afscheid van Eric, ik hoop dat het een volgende keer beter gaat.
“Loop even naar achteren”;zegt hij tegen mijn oudste:”dan praten we even verder.” Ik loop achter ze aan, het is mij duidelijk dat senior hier regelmatig komt, hij weet de weg.
Pastoor Floris komt aanlopen in zijn kantoor, we hebben het over van alles en hij laat zien dat Eric zijn kaart nog altijd op de schoorsteen staat. Vandaar dat hij zijn naam zo makkelijk noemde tijdens de dienst! The last of the mystics.. maar toch niet!
Hij geeft een extra blessing aan mijn schoondochter die er erg blij mee is, verteld me in het voorbijgaan dat ik toch voor de helft al Katholiek ben, waarop ik zeg dat je niet alles moet afschuiven op mijn meisjesnaam (Pastoor). Hmm ik ben er weer!
We nodigen hem uit voor een maaltijd en hopelijk interessante conversatie, ik vertel dat ik een nieuwe liefde heb die ook redelijk religieus is, maar open minded genoeg voor prettige conversaties, dus wanneer hij kan??
Op de weg naar huis bel ik mijn lief: ik was in de kerk, met mijn oudste mee, ging er ietwat kapot maar ben ondertussen weer in orde hoor.
Het heerlijke van mijn lief is dat hij begrijpt dat Eric een groot gedeelte van mijn leven was en dat ook accepteert. Het is een van de dingen waarom ik verliefd op hem ben!
Ik heb het normaal over Floris, ik ben namelijk de enige nog overgebleven Pastoor, maar het is een leuke man die ik respecteer dus mag ook hij mijn naam als geuzentitel dragen. (nee ik heb geen verbeelding).
Ik wens jullie een heerlijke dag!