Dit is een universeel probleem, wat door de hele wereld leeft in bijna elk gezin, het probleem van ongelijke kinderen.
Want als je opgroeit als oudste, wordt jij altijd behandeld als oudste en is het vaak aan jou om allerlei dingen als eerste te kunnen doen, te moeten doen, te willen doen en dat zorgt dan wel voor spanning bij jou als bij je ouders voor een heleboel “kinderen” !
Ik wou dat je meer lijkt op …. wordt je meermaals naar het hoofd gegooid en die puntjes zijn meerdere namen vatbaar. Was je maar sportiever als, of kalmer als, of leergieriger dan enfin een ouder kan een lijst van namen hebben waar hij of zij graag zou willen dat jij daar een stukje van zou hebben omdat je dan beter in hun optiek zou presteren, leren, of zelfs leven.
Ongelukkigerwijze of misschien juist gelukkigerwijze werkt dit niet zo, in de meeste gevallen ben je gewoon die je bent en kun je daar weinig aan veranderen, dus moeten je ouders het daar maar meedoen. Immers je bent een product van persoonlijkheid gecombineerd met de conditioning in je opvoeding en ervaringen die je onderweg oploopt.
Daarbij komt bij dat je altijd een gedeelte van je ene en een gedeelte van je andere ouder bent en dat loopt niet altijd keurig op 50-50%.
De grap of misschien juist wel het verdrietigste van alles is dat in veel gevallen het gedeelte wat toch echt van jou afkomt, je ook het meeste afstoot, want daar ben je met jezelf al aan het vechten en nu heb je een kind die je met jou minste punten ook nog een behebt is… Dus elke keer als er wat getriggerd wordt, wordt jij ongelooflijk duidelijk geconfronteerd met je eigen gedrag en als je daar voor wat voor reden dan ook een hekel aan hebt, dan kun je veel makkelijker je aandacht aan een ander kind geven die dat nou juist niet heeft….
Dat doet dus heel veel binnen een gezin, want als jij een kind als het ware bijna afwijst omdat het dezelfde onhebbelijkheden heeft als jij, dan wijs je het als het ware af…
En dat voelt het kind en dat doet wat met die relatie tussen ouder en kind..
Het tegenovergestelde heeft hetzelfde effect, daarmee bedoel ik dat als jij als kind nooit hebt geleerd om je te uiten, altijd lekker rustig spelletjes zat te spelen en dan iemand tegenkomt die er van alles uitkwakt, dan kan dat ongelooflijk aantrekkelijk lijken.
Jammer genoeg blijf jij dan toch een product van je opvoeding, net zoals je partner trouwens en kan het zo zijn dat er dan door situaties flink scheuren ontstaan die niet meer te repareren vallen…
Het kan ook zijn dat je dan je kind gebruikt als steun om met bepaalde situaties om te gaan en die geven het kind
dan een bepaalde waarde waardoor het zich meer of soms juist minder gaat voelen.
Ik geef mezelf als voorbeeld, ik ben de oudste van de twee, mijn ouders alle twee hun eerste schooljeugd in de oorlog meegemaakt, alle twee hun vaders verraden en weggevoerd. Bij de een gefusilleerd in Vught, bij de ander zodanig kapot gemaakt teruggekeerd dat hij binnen het jaar van zijn wandeltocht Dachau – Hilversum overleed aan zijn mishandelingen en diens gevolgen. Beiden, kinderen van communisten en vaderloos, beiden weer met een stiefvader waar ze helemaal niets mee hadden anders dan weerzin, beiden veel te veel meegemaakt zoals snacht als kleuter van je bed uit worden gesleept door soldaten omdat ze je vader zochten..
Die twee mensen komen elkaar dan tegen, herkennen een heleboel bij elkaar en worden verliefd. Maar waar de een uit armoe komt, heeft de ander de hele hongerwinter lang elke dag een flesje slagroom gehad om te zorgen dat ze op gewicht bleef..
Een prinses met een straatschoffie.. waar in ieder geval de moeder van de prinses absoluut niet blij van werd, die had graag gehad dat de prinses iemand van gelijke afkomst had ontmoet en niet deze knul, waarvan oma zelfs op het veertigjarig trouwen nog zat te wachten dat mijn vader er met mijn moeders geld vandoor zou gaan haar achterlatend met alle kinderen (wat er gelukkig maar twee werden en geen vijf zoals mijn oma altijd iedereen had voorgespiegeld..).
Mijn vader was een combinatie van een boxer met een grote smoel, maar met net niet genoeg moed om het tegen iedereen op te nemen, een beetje een bully van tijd maar ook met een sterk rechtvaardigheidsgevoel waar vooral zijn (en mijn broertjes) voetbalteam waar hij jaren als leider aan verbonden was een enorm voordeel van had.
Ik was als de dood voor hem tot mijn 16e toen hij mij opnieuw wilde slaan en ik hem toebeet dat ik hem zou bevechten tot er geen meubel meer heel zou zijn.
Het zal niet de angst zijn geweest dat ik van hem zou winnen, hij trainde volop en was pas 38, dus het enige wat ik kan bedenken is dat hij is geschrokken van mijn agressie en mijn moed.
Mijn moeder sloeg me al niet meer sinds ik mijn broertje had verdedig
d tegen haar boosheid door haar met een van de afgebroken poten van de eetkamerstoel poten te bedreigen.
Het kostte mij een pak slag toen mijn vader thuis kwam, maar mijn broertje die flink te klein bleef tot zijn 16e werd niet met de andere afgebroken poot geslagen. Mijn moeder had een flink temperament, maar kon ook flink passief agressief zijn.
Ze kon letterlijk heel beleefd zoveel onderdrukt boosheid tonen dat je vanzelf wel deed wat zij wilde als je enigszins heel eruit wilde komen. Weliswaar sloeg zij bij mij weten zelf niet meer, maar liet dat over aan mijn vader als hij na een lange dag werken thuiskwam.
Ik vraag mij wel eens af hoeveel dagen per week hij werd “verwelkomd” met de woorden: “weet je wat ze nou weer aan de hand heeft gehad??” En werd dan zodanig opgejut dat hij als een dolle stier naar boven kwam rennen.
De deur op slot doen had geen zin, hij kwam er dwars door heen of sloeg mij er dwars door heen.
Nou zou het makkelijk zijn om te denken dat het beter zou zijn geweest als ze elkaar nooit tegen waren gekomen, of eerst eens volwassen waren geworden eer ze door mijn aanstaande komst moesten trouwen, maar dan was ik nu niet geweest die ik nu ben.
Weliswaar niet perfect maar op dit moment wel perfect gelukkig in de armen van mijn vriendje..
Je bent die je bent en het beste wat je kunt doen is accepteren wie je bent, hoe moeilijk ook!
Ik wens je een heerlijke dag
Maart 28, 2021