Vorige week las ik een goed stuk van Meta Herman de Groot over wraak een luie manier van scheiden zou zijn en ik ben het in grote lijnen met haar eens, het haalde gelijk een heleboel herinneringen voor me naar boven!
Ik heb jarenlang echtscheidingen voorbij zien komen bij Eric in de praktijk en ik stond vaak verbaasd van het onvermogen van sommige cliënten om daarna door te kunnen gaan.
Zelfs als ze bijna elke dag begeleid werden, doordat ze elke dag belde met de melding dat zij (of soms ook een hij) dat ze weer de hele nacht wakker hadden gelegen en dat ze het niet meer trokken etc.
Ik dacht vroeger dat dit ook voor een gedeelte aan de mediators zou liggen omdat die dan geen tijd zouden besteden aan de verwerking, maar dat was hier dus niet het geval, want ze werd begeleid door Eric.
Mevrouw heeft het gepresteerd om onze laatste gezamenlijke kerstvakantie letterlijk elke dag te verzieken door rond 07:30 uur te bellen en net zolang dat er iemand uiteindelijk opnam en dan 30/45 minuten lang vertellen hoe verdrietig ze was en hoe moeilijk haar leven was en hoe ze niet meer om kon gaan met haar leven waarin haar echtgenoot dat niet meer wilde zijn.
Het is opvallend dat zolang het gratis was er buitengewoon veel gebruik van wordt gemaakt, maar het moment dat het niet meer gratis is, opeens helemaal niet meer nodig is, maar dan letterlijk van de ene dag naar de andere helemaal stopt!
Wat mij ook opvalt is hoe ze gewoon doorgaat met (of beter zichzelf overzet naar) mij, letterlijk binnen de week van zijn overlijden.
Ze maalt er niet om dat ik totaal onthutst achterblijf met een bedrijf waar ik niet eens weet waar ik zou moeten beginnen en die voornamelijk liep op de kennis van Eric, die er dan niet meer is.
Het gaat namelijk allemaal alleen maar over haar!
En wat je ook zegt en wat je ook probeert, het is nooit genoeg!
Ze heeft niet alleen ondersteuning van jou nodig, maar ook van haar hele omgeving, die het allemaal ongelooflijk verdrietig vinden voor haar dat haar man er zo maar mee stopt.
Ondertussen ben ik tot de conclusie gekomen dat als ik hem was, al tien jaar eerder was gestopt, want je wordt helemaal tuureluurs van haar.
Sailliant detail: ze krijgt heel veel geld mee, mag ook veel houden, dus ze komt niets te kort. Eric zei wel eens dat hij zou willen dat alle dames met zoveel weg konden komen, maar dat helpt niet, ze is zielig en dat kan niemand meer veranderen!
Als je zondagochtend niet onmiddellijk opneemt omdat je vindt dat het eigenlijk niet jouw probleem is, dan blijft ze bellen tot dat je realiseert dat dat het wel is. Helemaal knetter word je ervan.
Gelukkig zitten ze nu bij iemand anders, die dat allemaal mag oplossen, die zal er wel een heel stuk zakelijker instaan en ik denk dat die niet al dat gewauwel zal tolereren.
Het is mijn eigen schuld dat ik ondanks mijn eigen ellende mij geroepen voelde om dit uit Eric erfenis zo netjes en goed mogelijk op te ruimen, maar er is veel te veel aangehoord.
Toch vraag ik mij wel stiekem af of iemand mijn “taak” heeft overgenomen en hoe die er dan nu mee omgaat? Ik ben er in ieder geval van verlost en kan nu ‘s-morgens doorslapen op de zondagochtend, waarvoor dank!
Ik realiseer mij ook dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedrag en dat ik dat veel te ver heb laten gaan. Ik had dit gelijk na Eric’s overlijden moeten stoppen en ik had in moeten grijpen in onze vakantie, maar dat wilde Eric weer niet.
Je kunt soms ook te goed zijn voor je cliënten en dat was hij ook veel te vaak!
https://www.linkedin.com/posts/meta-herman-de-groot-7016a5b7_wraak-is-een-luie-manier-van-rouwen-deze-activity-6752860294537592832-1XR0/?fbclid=IwAR1BHg1DBtoPDsKmLpzL93V5II8Jd6EgR_I-w7sBIUsFFQudMrdOlg9b1f0
